Με τα μάτια της μάνας

Καλη επιτυχια Μακη σε εσενα και την παρεα σου.Σε παρακολουθω χρονια και σε νιωθω σαν ένα δικο μου ανθρωπο.Δυστυχως τον ανθρωπο που με εμαθε ότι σημαντικοτερο ξερω για την ζωη τον εχασα πριν χρονια από την επαρατη νοσο.Και εννοω τον πατερα μου.Εχεις ασχοληθει με το θεμα και ξερω πως ξερεις πως κανουν τους ανθρωπους μας πειραματοζωα για να δοκιμασουν τις ιδεες τους χρεωνονταςς τεραστια ποσα παραλληλα και κανοντας εμας τους συγγενεις κατά μια εννοια συναυτουργους σε ότι κανουν πονταροντας στην αγαπη για τον ανθρωπο μας. Τωρα πια ειμαι μανα και βλεπω τον κοσμο με τα ματια του γονιου.Πνιγομαι στις υποχρεωσεις τοσο με τις τραπεζες , τον χρονο που δεν φτανει,την ζωη που περναει από μπροστα μου και δεν εχω την δυναμη ψυχης για να την χαρω…Φοβαμαι να παω σουπερ μαρκετ,φοβαμαι να βγαλω το παιδι μου μια βολτα,με πιανει πανικος στη σκεψη πως θα ξεπληρωσω αυτά που χρωσταω…Αστα να πανε δηλαδη…Από την άλλη όταν μου χαμογελαει ο 11χρονος γαυρος μου ειναι σαν να μου λεει πως πρεπει να κανω αυτόν τον κοσμο πιο ανθρωπινο και να αφησω χωρο και χρονο για να ζησει και αυτος και να φτιαξει και αυτος την ζωη του…Μια επλιδα καιει μεσα μου..Ολα θα κανουν τον κυκλο τους και όλα καλα θα πανε…Λοιπον σου ευχομαι υγεια σε εσενα και ολους οσους αγαπας…και μην χανεις το κουραγιο σου, το κεφαλι ψηλα.Καλη επιτυχια σε ολη την ομαδα….