Η απούσα...εμπιστοσύνη

Η εμπιστοσύνη είναι η σταθερή πεποίθηση που έχουμε για την τιμιότητα κάποιου, πως δεν αθετεί π.χ. το λόγο του. Πως δεν μας απατά και δεν ψεύδεται, πως ο λόγος του έχει ισχύ και αντιπροσωπεύει τα πράγματα έτσι όπως αυτά είναι, ώστε να αφηνόμαστε με πεποίθηση, με πίστη στα λόγια του, σε ότι λέγει πως έκανε ή σε ότι υπόσχεται πως θα πράξει. Η εμπιστοσύνη όμως δεν είναι κάτι που έρχεται άνωθεν. Δεν είναι κάτι που βρίσκεται έξω από εμάς, παρά μέσα μας, Είναι ένα αγαθό που πρέπει να το κατακτήσουμε. Όπως όλα τα αγαθά και η εμπιστοσύνη κατακτιέται μόνο, όταν για όλα τα πράγματα μιλά κανένας έτσι όπως αυτά έχουν, έτσι όπως είναι, όταν λέει την αλήθεια, όταν την λέει ολόκληρη, όταν δεν παραλείπει τίποτε, όταν την λέει και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Είναι μεγάλη ευτυχία να συναντάς στην ζωή σου ανθρώπους εμπιστοσύνης, πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο. Είναι ίσως μεγάλο τόλμημα να έχεις τυφλή εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, γιατί αυτοί μπορεί να σε απογοητεύσουν με την ασυνέπεια τους, την αστάθεια τους, την αδυναμία και το πάτημα του λόγου τους. Στον τόπο μας η δυσπιστία δυστυχώς είναι απλωμένη σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι αιτίες είναι πολλές. Δοκιμάσαμε πολλές απογοητεύσεις και ψευδαισθήσεις. Παλιά και σύγχρονα βιώματα μας έκαναν όλους να τείνουμε προς την δυσπιστία. Ο ίδιος ο άνθρωπος έχασε και την εμπιστοσύνη του προς τον εαυτό του. Άραγε αν απολυτρωθεί από τον υπαρξιακό του φόβο θα μπορέσει να βρει την χαμένη εμπιστοσύνη του;

AMAZONA