Μια φορά κι ένα καιρό,σ' ένα μικρό πλανήτη έξω απ' το Ηλιακό μας σύστημα, ζούσε ένας πολύ "ξεχωριστός" λαός. Στους πέριξ πλανήτες, κατοικούσαν άλλοι λαοί , που οι κάτοικοι αυτού του "ξεχωριστού" λαού αποκαλούσαν "χομόμπουφους".
Αυτοί λοιπόν οι "χομόμπουφους" φρόντιζαν να πουλάνε φαγώσιμα αλλά και τεχνολογία σ' αυτό τον "ξεχωριστό" λαό, που είχε ένα ιδιαίτερο τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων και που ήταν ανίκανος να κατασκευάσει ακόμα και ποδήλατο (όχημα ισορροπίας σε δύο ρόδες, ειδικά φτιαγμένο να σπάνε τα παΐδια τους οι αρχηγοί, για να κερδίζουν ψήφους συμπόνιας). Αυτό λοιπόν τον "ξεχωριστό" λαό , οι χομόμπουφους τον αποκαλούσαν "πειραματόζωα" λόγω της ανθεκτικότητας του εις πάσαν νόσον και μαλ....ίαν.
Τα "πειραματόζωα" λοιπόν, είχανε ένα δικό τους τρόπο ν' αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις. Θέσπισαν ένα ιμιτασιόν Δημοκρατικό σύστημα , άσχετο από εκείνο που τους είχανε κληροδοτήσει οι δοξασμένοι τους πρόγονοι, φροντίζοντας να το κάνουν κατ' εικόνα και ομοίωση τους, δηλαδής.. σαν τα μούτρα τους, υιοθετώντας την κατ' ανάγκη ... μίζα.
Όχι φυσικά αυτή που εμείς οι υποανάπτυκτοι Γήινοι χρησιμοποιούμε στα κάρα μας, αλλά μια άλλη, που φτιάξανε εξ' επίτηδες οι πολιτικάντηδες του πλανήτη τους , για να μπορούνε ταχατες ν' αυξήσουνε τις θέσεις εργασίας και να περιορίσουν την ανεργία . Δηλαδής με λίγα λόγια, κάνανε τόσο λαβυρινθώδεις τις Δημόσιες υπηρεσίες τους, ώστε να λειτουργούν και άλλες υπηρεσίες στο παρασκήνιο για να εξυπηρετούν την κατάσταση με το αζημίωτο, δηλαδής τη "μίζα".
Ετσι και οι πολίτες μένανε ικανοποιημένοι με την θεσμοθετημένη κατ' ανάγκη "μίζα" και έκαναν τη δουλειά τους με αντικαταβολή την αφέλεια και την καλοπιστία τους, αλλά και οι πολιτικάντηδες που δεν άφηναν κανένα χωρίς να του βάλουνε λάδι (έστω και νοθευμένο)αλλά και να του το βγάλουν μετέπειτα απο την μύτη. Τέτοιους ψηφίζανε, τέτοιοι τους χρειαζόντουσαν.
Κάποτε λοιπόν άρχισαν ν ανεβαίνουν οι τιμές των πραγμάτων στα ύψη και θα περίμενε κανείς να αντιδράσουν τα "πειραματόζωα" και να μποϋκοτάρουν τους κερδοσκόπους όπως κάνανε στους άλλους πλανήτες οι "χομόμπουφους", που τα "πειραματόζωα" τους θεωρούσαν ..."παρακατιανούς". Φεύ! πληρώνανε όσο όσο και μάλιστα τρέχανε στις μαρκέτες να φουλάρουνε τα καρότσια με τιμές προϊόντων υπερδιπλάσιες απ' τους πλανήτες των "χομόμπουφους" , αλλά και με πίστωση του κερατά που αν δεν αποπλήρωναν έγκαιρα, τους παίρνανε και τα βρακιά έστω και χεσμένα (εδώ φοράμε μόνο μεταξωτά ή απο αγνό μαλλί γριάς). Οι παμπόνηροι μεγαλομπακάληδες κάποια στιγμή τα βρήκανε μεταξύ τους και είπανε ότι θα μπορούσανε να συνεργαστούν σε μια ελεύθερη οικονομία που στην ουσία ήτανε "ελεύθερη και ανεξέλεγκτη ασυδοσία" και να πουλάνε όλοι στην ίδια τιμή. 'Ετσι γεννήθηκαν τα "καρτέλ".
(συνεχίζεται)
marakos
