“ Που να ‘ξερα τι με περιμενε? Ξεκινησα στα δεκαπεντε μου Αθωα απειρη & ερωτευμενη. Νομιζα πως όλα είναι όπως φαινονται Λαθος , μεγαλο λαθος, Λαβυρινθος οι ψυχες των ανθρωπων, Αλλοτε σαν αρπακτικα κι αλλοτε Σαν μελωμενο παντεσπανι. Με μισησαν και μισησα, Εκλαψα, λυπηθηκα, αγριεψε η ψυχη μου. Ως και «φυλακη» εκανε η χαρη μου… Φυλακισα την ψυχη μου …. Ηθελα να την προστατεψω… Κι όμως συνεχισα….και συνεχιζω ακομη....!!!
λενα/καβαλα
Σάββατο 7 Ιουνίου 2008
Που να'ξερα
