Χρήστος Λουτράδης
Η αποπομή του Κώστα Σημίτη απο την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ ,εκτός απο την απόδεξη οτι χωρίζει μικρή απόσταση την προσπάθειαεπίδειξης πολιτικής πυγμής και την πολιτικό μυωπισμό ανέδειξε και τοντρόπο με τον οποιο διεξάγεται ο πολιτικός διάλογος στην πατρίδα μας.Αναλογιστείται , ποτε τελευταία φορά θυμάστε να συζητήθηκε στην χώραμας με αξιοπρέπη και ειλικρινή τρόπο ενα σημαντικό ζήτημα που άπτεταιτου μέλλοντος της ελλάδος. Αναλογιστείται , πότε τελέυταία φοράθυμάστε να συζητήθηκε στην πατρίδα θέμα που να σχετίζεται με την σχέσητης χώρας με την Ευρωπαική Ένωση , ζήτημα δηλαδη που έχει άμμεσηαναφορά sτην αυτο-εικόνα μας και στο πως βλέπουμε τους ευατούς μας σεσύγκριση με τον Αλλον.΄H συγκρουση Σημίτη-Παπανδρέου ανέδειξε τον επαρχιωτισμό αλλά και τηνφοβικότητα ενός πολιτικού συστήματος που αρνέιται να συζητήσει , πουφοβάται την αντίθετη άποψη , που αρνέιται να διαχειριστεί πολιτικέςπροσωπικότητες που ίσως να διατηρούν υψηλότερα πολιτικά προσοντα καιπολιτικά κεφάλαια απο οτι οι ιδιοι.Δείχνει ομως και κάτι άλλο τηνμικρότητα των επιγόνων απένάντι σε ανθρώπους που τους ευεγέρτησαν ,γιατι δεν μπορώ να φανταστώ πως άλλος ήταν ο Σημίτης της εποχής τουδαχτυλιδιου και άλλος τώραΔεν ειναι απαραίτητο κακό.Την λύσημπορε΄λι καλλίστα να την δώσουν οι ψυχαναλυτες. Το κακό ειναι οταναπαιτείς την λύση να την δώσει ο ελληνικός λαός.