Αναπαραγωγή…ξεφτίλας, υστερίας και υποκρισίας

"…Μη μας περιφρονάς μη μας περιφρονάς, γράψε βρε ιστορία δυο λόγια και για μας…" Τάδε έφη Κώστας Χατζής. Ο λόγος περί Νίκου Σεργιανόπουλου.
Ουδείς άλλος απλός θνητός εν Ελλάδι, πιστεύω να έτυχε μετά θάνατο τέτοιας τιμής και τέτοιας…αναγνώρισης.
Ουδείς άλλος δρόμος της Αττικής πιστεύω να έγινε τόσο γνωστός, όσο η οδός Μετεώρων στο Παγκράτι.
Η αφεντιά μου ειλικρινά λυπάται για τον θάνατό του, και πολύ περισσότερο για τον τρόπο που "δολοφονήθηκε", και μεταφέρει θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
Αυτά προς αποκατάσταση τυχόν εσφαλμένης ερμηνείας του άρθρου, από τους ποικιλότροπους και ποικιλόμορφους εκφραστές των πάντων.
Στη χώρα μας δυστυχώς δεν λειτουργεί, αλλά ούτε και υπάρχει ΕΣΡ. Διαφορετικά θα έπρεπε να επέμβει και να βάλει φρένο στην αναπαραγωγή ξεφτίλας, υστερίας και υποκρισίας, όσον αφορά στον τρόπο αντιμετώπισης του θανάτου του Νίκου Σεργιανόπουλου.
Ο τρόπος ζωής που είχε επιλέξει για τον εαυτό του, ήταν δικαίωμά του.
Πάνω σ’ αυτό το δικαίωμα δεν μπορούν να πατάνε καθημερινά τα παραμορφωτικά κάτοπτρα, προκειμένου να πουλήσουν σε καλύτερη τιμή την ξεφτιλισμένη… "πραμάτεια" τους.
ΕΣΡ είπαμε πως δεν υπάρχει.
Ή τέλος πάντων υπάρχει για να πληρώνονται τα μέλη του, (από τις συνεδριάσεις).
Ο Εισαγγελέας, για να αποτρέψει αυτή την βάναυση και καθημερινή προσβολή της μνήμης του νεκρού και να επέμβει, απαιτεί υποβολή έγκλησης από τους συγγενείς.
Έτσι κι’ αλλιώς τα στοιχεία του εγκλήματος που στοιχειοθετούν την προσβολής της μνήμης του τεθνεώτος, υπάρχουν.
Αντικείμενο του εγκλήματος πέραν της πρόθεσης, είναι εμμέσως η τιμή της οικογένειας του αποθανόντος, αλλά κυρίως το φυσικό συναίσθημα της οφειλομένης ευλάβειας της μνήμης του νεκρού προς αυτούς, και όχι της τιμής του, διότι μόνο οι ζώντες έχουν τιμή.
Ο θάνατος του Σεργιανόπουλου αντιμετωπίζεται από τα ΜΜΕ ως …πακέτο προσφοράς σε πολύ καλή τιμή, καθόσον περιέχει μεγάλη ποικιλία … "εδεσμάτων" :
Ναρκωτικά, ποτά, σεχ, ανωμαλίες κ.λ.π. ιδιαιτερότητες.
Αρκετά για να εξάψουν φαντασίες, υστερίες και συμπεριφορές υποκρισίας.
Ομολογουμένως ο ίδιος να προκαλούσε την κακή του τύχη και να φλερτάριζε διαρκώς με το θάνατο. Φυσικό είναι ότι όταν παίζεις …τάβλι με το χάρο, κάποια στιγμή μπορεί και να χάσεις. Όπως και έγινε.
Στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Μετεώρων στο Παγκράτι, συρρέουν καθημερινά εκατοντάδες …"θλιμμένων" ως επί το πλείστον γυναικών, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον εκλιπόντα. Υστερία και υποκρισία σε όλο τους το μεγαλείο. Κλάμα και …πόνος αβάσταχτος.
Τρεις γυναίκες με κόκκινα τριαντάφυλλα στα χέρια συναντήθηκαν και είπαν: "…πάμε κι’ εμείς μια βόλτα προς τα κει για να κλάψουμε. Είναι και τα κανάλια εκεί…"
Μεγάλα μαύρα γυαλιά για να κρύψουν τα …στεγνά τους μάτια.
Πως νιώθετε για τον θάνατο του Νίκου; Τον γνωρίζατε; ρώτησε μια "δημοσιογράφος" μια ευτραφέστατη κυρά;
Προσωπικά όχι. Αλλά ήταν το πρότυπο και η συμπάθεια του γιου μου.
Κυρά μου,… έχεις τρελαθεί τελείως!!!;

Gianniotis.gr