Οι άνθρωποι που απήγαγαν το Γιώργο Μυλωνά, φάνηκε τελικά ότι ήξεραν τι έκαναν από την αρχή ως το τέλος. Επαγγελματίες και όχι περιστασιακοί "χομπίστες". Σίγουροι για τους εαυτούς τους, για το σχέδιό τους, για την έκβαση του πλάνου τους. Τα πάντα φαίνεται να λειτούργησαν...στην εντέλεια για τους απαγωγείς. Υπήρχε τέτοια αυτοπεποίθηση που, όπως αποκάλυψε ο Μυλωνάς, του επέτρεπαν να διαβάζει καθημερινά εφημερίδες, ν' ακούει ραδιόφωνο, ενώ σε καμία περίπτωση δεν τον κακομεταχειρίστηκαν! Και κάτι άλλο: Σε πόσες υποθέσεις απαγωγής έχετε ακούσει να μην αγχώνονται οι απαγωγείς όταν μπαίνει στο κόλπο η αστυνομία και τα ΜΜΕ; Σε πόσες υποθέσεις έχετε ακούσει να επιδιώκεται η δημοσιότητα (γιατί κάτι τέτοιο προκύπτει από τα λεγόμενα του Μυλωνά), όταν η απαγωγή δεν έχει πολιτικές προεκτάσεις ή δεν αφορά σε οικονομικούς ανταγωνιστές, αλλά οι απαγωγείς έχουν αποκλειστικό στόχο το -τεράστιο- κέρδος;