Των blogs οι αδούλωτες φωνές

Βλέπω μεσ' τη μπλοκόσφαιρα υπέροχες ψυχέςπου έτσι ανεπαίσθητα διαβήκαν τα σαράνταστα καφενεία ανδρώθηκαν με πρόστυχο πιοτόκαι μια ζωή περάσανε αγάντα στην αγάντα.Είναι κάτι παλιόπαιδα με τρυφερές καρδιέςμπρος την οθόνη κάθονται ψυχρά και μουδιασμένανοσταλγικά τα δειλινά αναπολούνε τα παλιάμοιάζουν μεσ' τα χωράφια τους αλέτρια σκουριασμένα.Βλέπω μεσ' την μπλοκόσφαιρα κάτι καλά παιδιάαετούς που λαβωθήκανε μα θέλουν να πετάξουν,στο δρόμο αλήτες κυνηγοί τους κόβουν τα φτεράκαι με σπασμένα τα φτερά ποτέ τους δεν θ' αράξουν.Πάμε λεβέντικες ψυχές να δώσουμε ζωή,να μην βρεθούμε σε σταθμούς βαγόνια αραγμένα,αυτοί που θέλουν φίμωτρα να ξέρουνε καλάδεν είμαστε αταξίδευτα καράβια σκουριασμένα.