Διάβασα σήμερα μια είδηση που αφορά στον καταλογισμό του οικονομικού βάρους εξ ημισείας από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Ελβετίας, ανάμεσα στην Ολλανδική Κυβέρνηση και τη MSF, γνωστή και ως «Γιατροί Χωρίς Σύνορα».
Η υπόθεση αφορά στην εξόφληση των λύτρων που πλήρωσαν οι Ολλανδικές αρχές για να διασφαλίσουν την απελευθέρωση του Αργιάν Ερκέλ, ενός Ολλανδού υπηκόου και επικεφαλής αποστολής των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα», που είχε απαχθεί τον Αύγουστο του 2002 στο Βόρειο Καύκασο και είχε κρατηθεί όμηρος για 20 μήνες.
Ωραίες και χρήσιμες (?) οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις γενικά, αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη, πιστεύω ότι δεν αρμόζει σε παρόμοιες οργανώσεις να χρησιμοποιούν τέτοιου τύπου πρακτικές.
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε με αφορμή τη συγκεκριμένη και μάλλον ...ύποπτη διαμεσολάβηση, να καταδικάζουμε συλλήβδην κάθε δραστηριότητα που έχουν οι οργανώσεις τέτοιου τύπου.
Αλλά ακόμη και να μην είναι όλες ...λαμόγια, ή έστω και αν η συγκεκριμένη (MSF) αδικείται από την απόφαση του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Ελβετίας -σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται- τίποτε δεν μπορεί να μας αποτρέψει από το να είμαστε επιφυλακτικοί, ούτε να υποβαθμίσει το γεγονός ότι κάτι σάπιο κρύβεται στο Βασίλειο της ...Δανιμαρκίας και όχι μόνο!
Ούτε μπορεί πλέον να αποσιωπάται η μελαγχολική παραδοχή που ισχύει για κάθε Τομέα κοινωνικών δραστηριοτήτων:
Όπου και όταν αποσύρεται το κράτος από τις υποχρεώσεις του, κατά κανόνα κυριαρχούν τα άνομα ή/και παράνομα ιδιωτικά συμφέροντα κάποιων ιδιωτών και τα λαμόγια, κάτω από το μανδύα ενός ...ψευδεπίγραφου εθελοντισμού και με άλλοθι το γνωστό εφεύρημα της δήθεν κοινωνικής προσφοράς!
Σταύρος Κυριαζής