Επετειακό

Είναι… και τι δεν είναι αυτή η κυρία (για την Sarah Palin ο λόγος). Η χαρά της ευγενούς τάξης των ρεπουμπλικανακίων: υπέρ του πολέμου στο Ιράκ, υπέρ της θανατικής ποινής, (413 εκτελέσεις από το 1982 μέχρι τον Αύγουστο του 2008 μόνο στην πατρίδα του και έτσι αποκαλούμενου, Texecutioner βλέπε,
http://www.ccadp.org/serialpresident.htm- και με καμιά εικοσαριά να περιμένουν τη σειρά τους), κατά των αμβλώσεων σε μια χώρα όπου η έννοια του κράτους προνοίας είναι περίπου άγνωστη, υπέρ της οπλοκατοχής, θρησκευόμενη (οπαδός της θεωρίας της Intelligent Design – όρος που περίπου σημαίνει ότι η δημιουργία του κόσμου είναι έργο μιας νοήμονος οντότητας και προσπαθεί να προσδώσει μια επιστημονική χροιά στην καθαρά θεολογική θέση ότι τον κόσμο τον έφτιαξε ο Θεός), υπέρ του ρημάγματος της Αλάσκας με στόχο την εκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της περιοχής, (ας όψεται ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Β’ της Ρωσίας, που τους την πούλησε μπιρ παρά το 1867, αφενός λόγω έλλειψης ρευστού, αφετέρου γιατί , λέει, φοβόταν μήπως του την έπαιρναν οι Άγγλοι δια της βίας).
Όλα αυτά, για τα ρεπουμπλικανάκια (και δεν λέω, «αμερικανάκια», γιατί είναι κρίμα κι άδικο να παίρνει η μπάλα και ανθρώπους που σκέφτονται διαφορετικά), είναι τα… θετικά της κυρίας, που την καθιστούν ικανή κι άξια να βρεθεί στο τιμόνι της μεγαλύτερης ίσως δύναμης στον κόσμο, στην περίπτωση που ο μεγαλούτσικος Μακέιν –αν εκλεγεί- , δεν βγάλει για τον άλφα ή βήτα λόγο όλη την τετραετία. Τα μείον της -πάντα κατά τα ρεπουμπλικανάκια- ; Το γεγονός ότι η κόρη της έμεινε έγκυος, αν και ανύπανδρη (αυτό τώρα κι αν είναι αμάρτημα, που θέτει εν αμφιβόλω τη θέση σου στα δεξιά του Μπαρμπα-Μακέιν), αλλά και το ότι ο άντρας της, χώρια που έχει συλληφθεί να οδηγεί σε κατάσταση μέθης, έχει διατελέσει και μέλος αυτονομιστικής οργάνωσης! Η σούμα «θετικών» τε και «αρνητικών»: παρ’ το αβγό και κούρεψ’ το.

Όμως μ’ αυτά και μ’ αυτά, σύμφωνα με την USA Today, (ηλεκτρονική έκδοση της 8ης Σεπτεμβρίου),οι Ρεπουμπλικάνοι βρέθηκαν να προηγούνται κατά τέσσερις μονάδες των Δημοκρατικών, όπως προέκυψε από πρόσφατο γκάλοπ της εφημερίδας, κι όλα αυτά γιατί, λέει, ο Μακέιν είχε την φαεινή ιδέα να επιλέξει την Πέιλιν για αντιπρόεδρό του.

Εντάξει κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυριστεί (έστω και να εικάσει), πως η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ θα αλλάξει δραματικά, αν κερδίσει τις εκλογές ο Ομπάμα. Η Αμερική είναι μια υπερδύναμη, και, ιστορικά, καμιά υπερδύναμη δεν αυτοακαταργήθηκε, ή δεν περιόρισε από μόνη της και κατόπιν ωρίμου σκέψεως, τις επεκτατικές της βλέψεις. Οι υπερδυνάμεις πάνε στην άκρη νικημένες από άλλες, ισχυρότερες, ανερχόμενες υπερδυνάμεις, κι υπ’ αυτή την έννοια ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορεί παρά να κρατάει μικρό καλάθι, σε ότι αφορά τους προσανατολισμούς της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής μετά τον Νοέμβριο του ’08, κι αυτό άσχετα με το ποιος θα έχει κερδίσει στο μεταξύ τις εκλογές.

Το γεγονός όμως ότι η επιλογή της Πέιλιν για το αξίωμα της αντιπροέδρου, στην περίπτωση που ο Μακέιν κερδίσει τις εκλογές, φαίνεται να κάνει την πλάστιγγα να γέρνει υπέρ των Ρεπουμπλικάνων, μοιραία μας φέρνει αντιμέτωπους με μια ζοφερή πραγματικότητα, που δεν είναι άλλη από την τρομοφοβία που καταδυναστεύει τον μέσο Αμερικανό μετά τα όσα συνέβησαν την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Που με τη σειρά του τον κάνει να καταπίνει αμάσητο το δόγμα (κυρίως των Ρεπουμπλικάνων, γιατί βεβαίως και οι Δημοκρατικοί σπεκουλάρουν γύρω απ’ αυτό το ζήτημα, ανάλογα με το τι μηνύματα στέλνει η Κοινή Γνώμη ), που λέει, «Για να μην μας ξαναχτυπήσουν οι τρομοκράτες μέσα στη χώρα μας, θα κάνουμε εμείς ντου σε όποια χώρα νομίζουμε ότι υποθάλπει την τρομοκρατία»… και ο Θεός βοηθός, συμπληρώνω εγώ.

Αποτέλεσμα αυτής της «εμπνευσμένης» πατέντας είναι το ξεδιάντροπο ρήμαγμα και η βύθιση στο χάος και την αιματοχυσία δυο χωρών, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, όπου οι Αμερικανοί, με την αρωγή των Δυτικών Συμμάχων τους, απλώς κρατούν στρατηγικά πόστα με τη δικαιολογία της καταπολέμησης και της πάταξης της τρομοκρατίας, και της «προάσπισης των δημοκρατικών θεσμών» στις χώρες αυτές. Είναι ηλίου φαεινότερο πως, αν κάποια στιγμή οι Αμερικανοί και οι λοιποί συγγενείς αποφασίσουν πως δεν έχουν πια λόγο να διατηρούν στρατεύματα είτε σε κάποια απ’ αυτές τις χώρες, είτε και στις δυο, θα τις παρατήσουν στο έλεος του Θεού, ή καλύτερα τους μεν Αφγανούς στο έλεος των Ταλιμπάν, τους δε Ιρακινούς στο έλεος των διαφόρων φατριών (θρησκευτικών και άλλων) ,που μάχονται λυσσαλέα η μια την άλλη (Σουνίτες εναντίον Σιιτών, και Κούρδοι του Βορρά εναντίον των πάντων). Το παράδειγμα του Βιετνάμ δείχνει το δρόμο.

Εκείνο όμως που έχει ενδιαφέρον είναι να ψάξει κανείς να βρει τι (αρνητικές οπωσδήποτε) επιπτώσεις μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα για τον υπόλοιπο κόσμο, και κυρίως για την Ευρώπη η συνέχιση αυτής της πρακτικής της κατά βούληση εισβολής των Αμερικανών σε χώρες όπου, κατά τη γνώμη τους, είτε κατασκευάζονται πυρηνικά όπλα, είτε υπάρχουν θύλακοι τρομοκρατών. Γιατί το ιδιαίτερα επικίνδυνο στην όλη ιστορία είναι ότι θέλουν να παρουσιάζουν αυτή την ολέθρια πρακτική τους σαν κάτι που δεν αφορά μόνο αυτούς, αλλά ολόκληρο τον «ελεύθερο κόσμο», παρασύροντας λίγο-πολύ με το στανιό σ’ αυτή την περιπέτεια και όλες τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, το οποίο έχει καταντήσει Δούρειος Ίππος για την υλοποίηση των όποιων επεκτατικών σχεδίων των ΗΠΑ.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως οι Αμερικανοί, είτε υπό τον Ομπάμα, είτε υπό τον Μακέιν, αν κρίνουν πως με αυτήν την πρακτική (δηλαδή των κατά βούληση ντου σε διάφορες χώρες), εξυπηρετούνται καλύτερα τα όποια στρατηγικά ή άλλα σχέδιά τους (η τρομοκρατία και η καταπολέμησή της είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις), δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουν. Εκείνο λοιπόν που μένει να δούμε είναι αν στο μέλλον θα βρεθούν εκείνες οι δυνάμεις, ή αν θα συναφθούν εκείνες οι συμμαχίες που θα μπορέσουν να αντιπαρατεθούν αποτελεσματικά στα σχέδια της πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμης, αποτρέποντάς τα. Γιατί αλλιώς…

Υ.Σ. Το τελευταίο που είπε η κυρία Πέιλιν: «Το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι έργο Θεού!» όπερ μεθερμηνευόμενο… ομπρός, πατριώτες, να μολύνουμε κι άλλο τον πλανήτη. Εντάξει, Σάρα, we love you too!

A. Μιαούλης