Η Ελλάδα που μας πληγώνει

Είκοσι χρόνια είχα να επισκεφτώ μια απ' τις πιό όμορφες περιοχές στα νότια του νομού Ηρακλείου, τις Τρεις Εκκλησιές.
Εκεί που στην "αγριάδα" της νότιας πλευράς των Αστερουσίων, το άπλετο φως της Μεσογείου συναντά τη γυμνή πέτρα και τα διαυγή νερά του Λυβικού για να δημιουργήσει ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς.
Έχω να θυμάμαι πολλές αποδράσεις από το πολύβουο μελίσσι της πόλης σε τούτο τον "παράδεισο της πέτρας" όπως συνήθιζα να τον αποκαλώ.
Σ' έναν κολπίσκο στ' ανατολικά του χωριού περνούσαμε ώρες ατέλειωτες ψαρεύοντας η κολυμπώντας στα διάφανα νερά. Και το βράδυ υπνόσακκοι στη σειρά με όλη την παρέα να συζητά στο φως του φεγγαριού αποκαμωμένη από τις δραστηριότητες της μέρας. Μέχρι και μια θαλάσσια χελώνα να γεννάει τ' αυγά της στο κολπάκι αυτό μια φεγγαρόλουστη βραδιά του Αυγούστου έχω να θυμάμαι και ν' αφηγούμαι σε φίλους.

Πήγα λοιπόν και το περασμένο Σαββατοκύριακο σε τούτο το μαγικό μέρος με φίλους από τη Βόρεια Ελλάδα ,που τους είχα υποσχεθεί πως θα 'βλεπαν ένα μέρος ανέγγιχτο πραγματικά απ' τον "πολιτισμό" μας.
Η απογοήτυεσή μου όταν φτάσαμε ήταν ανείπωτη.
Το χέρι του απαράδεκτου, ακαλαίσθητου , μα πάνω απ' όλα ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ νεο-Έλληνα έχει κάνει κι εκεί το "θαύμα" του.
Μιά συστάδα από αυθαίρετα τσιμεντένια κτήρια-τέρατα δεσπόζει πάνω από την μοναδική ακρογιαλιά. Και θεμέλια για να γίνουν κι άλλα τέτοια τερατουργήματα.
Θα μου πείτε, εδώ η χώρα μας απ' άκρη σ'άκρη είναι το "βασίλειο" της αυθαιρεσίας, αυτό σε πείραξε;
Ναι, αυτό με πείραξε πιό πολύ απ'όλα. Ο βιασμός αυτού του τόπου από τον αδηφάγο νεο-Έλληνα, που δεν τον φτάνουν τα εκτρώματα που έχει "σπείρει" σ' όλο το νησί-μετατρέποντάς το σε "βασίλειο" της ασχήμιας, την στιγμή που τούτο θα μπορούσε να είναι το στολίδι της Μεσογείου- θέλησε να ρημάξει και τούτο το παρθένο μέρος.
ΝΤΡΟΠΗ για την πολιτεία μας που ανέχεται τους εγκληματίες αυτούς!!!
Κι αν στην επόμενη επίσκεψή μου -που σκόπιμα θα γίνει σε σύντομο χρόνο-στο μέρος αυτό,δεν έχει φροντίσει το κράτος να ξεριζώσει αυτόν τον μίνι οικισμό-έκτρωμα, τότε η θλίψη μου θα είναι διπλή και η οργή μου πολλαπλάσια. Όχι για τους ασυνείδητους παραβάτες, αλλά γι αυτούς που μας κυβερνάνε, αυτούς τους ανίκανους η μη πρόθυμους να εφαρμόσουν επιτέλους τους νόμους αυτής της πολιτείας.

Παπαδάκης Μανόλης