Οι πρώτοι έσονται έσχατοι...

Ο καρκίνος αποτελεί σήμερα την δεύτερη αιτία θανάτου στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο πεθαίνουν 25.000 συμπολίτες μας από διάφορες μορφές καρκίνου. Οι καρκινοπαθείς δεν αποτελούν μια συνομοταξία πολιτών δίχως αύριο. Οι καρκινοπαθείς είναι άνθρωποι όπως όλοι μας και διατηρούν κάθε δικαίωμα στη ζωή όπως και όλοι οι υπόλοιποι. Δυστυχώς η θεραπεία του καρκίνου είτε δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα είτε, για πολλούς, δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα. Όπως και να έχει, οι άνθρωποι αυτοί είτε έχουν μικρό προσδόκιμο ζωής είτε μεγαλύτερο, πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον κατάλληλο σεβασμό. Αν ανήκουν σε ομάδα καρκινοπαθών με ευοίωνες προγνώσεις οφείλουμε ως κοινωνία να τους παρέχουμε απλόχερα και αδιάκριτα κάθε δυνατή υποστήριξη και όλα τα θεραπευτικά μέσα. Αν ανήκουν σε ομάδα δυσοίωνων προγνώσεων οφείλουμε και πάλι απλόχερα και αδιάκριτα να τους παρέχουμε κάθε δυνατή ανακουφιστική υποστήριξη. Δεν είναι απλά απάνθρωπο, είναι αισχρό και υβριστικό να αντιμετωπίζουμε τους καρκινοπαθείς ως εν ζωή αποθανόντες και να τους τοποθετούμε στο περιθώριο ως αδρανείς και μελλοθάνατες υπάρξεις της κοινωνίας μας. Εκεί που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, το κράτος περίθαλψης και όλη η κοινωνία, πρέπει να έχουν τα χέρια ανοιχτά για να αγκαλιάσουν τους ανθρώπους αυτούς.

Δυστυχώς ως κάτοικος Θεσσαλονίκης τυχαίνει να αντιμετωπίζω καταστάσεις που πραγματικά με θλίβουν. Δεν ξέρω και, κατά συνέπεια, δεν μπορώ να μιλήσω για άλλες πόλεις της Ελλάδας. Τα τελευταία χρόνια, όσο κι αν διαμαρτυρόμαστε εδώ στη Θεσσαλονίκη, λαμβάνει χώρα ένας οργασμός έργων και δόμησης. Τα οδικά έργα αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς, ανατολικά, δυτικά, βόρεια και νότια δημιουργώντας δαιδαλώδη δίκτυα δρόμων για τα πολυτελή και προσοδοφόρα αυτοκίνητα των Θεσσαλονικέων. Το κέντρο της πόλης θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο λόγω έργων μετρό. Η παραλία και η γύρω περιοχή υποβάλλονται σε πολυδάπανες αναπλάσεις και ένα μεγαλειώδες δημαρχιακό μέγαρο καταπίνει εκατοντάδες κυβικά μέτρα τσιμέντου για τη δημιουργία του. Η υποθαλάσσια αρτηρία μονοπωλεί το ενδιαφέρον όλων των εμπλεκόμενων φορέων και πολλών Θεσσαλονικέων αφήνοντας να αιωρείται η υποψία της δυσαναλογίας κόστους-αποτελέσματος. Τα εμπορικά κέντρα ξεφυτρώνουν σαν αγριόχορτα παρέχοντας εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα ασύδοτου καταναλωτισμού.

Και εκεί, στη καρδιά της ΄΄πανέμορφης΄΄ Θεσσαλονίκης, στην οδό Παπαναστασίου στέκει μόνο του και ασφυκτιά το ΜΟΝΑΔΙΚΟ, αμιγώς, αντικαρκινικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, το Θεαγένειο. Το Θεαγένειο που εδώ και δεκαετίες φιλοξένησε χιλιάδες, άνισα μαχόμενους, συνανθρώπους μας συνεχίζει και σήμερα να παρέχει τις υπηρεσίες του. Το Θεαγένειο που εξυπηρετεί τους καρκινοπαθείς ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να χωρέσει όλους εκείνους τους συνανθρώπους μας που είχαν την ατυχία να αναμετρηθούν με τον καρκίνο και συνάμα την ατυχία της έλλειψης χρημάτων.

Η έλευση του πρωθυπουργού κάθε Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη σηματοδοτεί την έναρξη νέων, φιλόδοξων, έργων, δεσμεύσεων και δράσεων. Κι όμως αυτή τη φορά το ΄΄μεγάλο΄΄ νέο για την πόλη, από τον Πρωθυπουργό, ήταν η μετεγκατάσταση της διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Κρίνεται κύριε Καραμανλή ορθή τη λογική σας, οι προτεραιότητες της πόλης να ιεραρχούνται με βάση τις ανάγκες του εμπορικού κόσμου και όχι των αναγκών που οι καρκινοπαθείς συνάνθρωποι μας έχουν ;

Οι 25.000 θάνατοι καρκινοπαθών ετησίως σας αφήνουν αδιάφορο ;

Δεν θα έπρεπε το συντομότερο δυνατό να παρέχουμε, σε αυτούς τους ανθρώπους, υπηρεσίες μέριμνας, ανακούφισης και αξιοπρεπούς πορείας ;

Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και να ανακουφίσει, μόνο του, το Θεαγένειο τους καρκινοπαθείς ολόκληρης της βόρειας Ελλάδας. Η δημιουργία ενός νέου αντικαρκινικού νοσοκομείου με τον κατάλληλο αριθμό κλινών και προσωπικού είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΈΝΗ κύριε Καραμανλή.

Σας παρακαλώ κύριε Καραμανλή να επισκεφθείτε το Θεαγένειο για να διαπιστώσετε και ο ίδιος ότι οι δυνατότητές του, είναι δυσανάλογες σε σχέση με τον αριθμό των ασθενών.

Σας παρακαλώ κύριε Καραμανλή να επισκεφθείτε το Θεαγένειο και να κοιτάξετε στα μάτια τους καρκινοπαθείς από όλη τη βόρεια Ελλάδα, το ιδιαίτερο βλέμμα τους θα σας κάνει να αναθεωρήσετε τις προτεραιότητες της πόλης.

Το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους δεν είναι η αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού, ούτε η διασφάλιση των καταθέσεων. Το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους, πρωτίστως, αναγνωρίζεται από την αντιμετώπιση των πολιτών που χρειάζονται στήριξη στους τομείς της υγείας και της εργασίας.

Είναι άδικο κύριε Καραμανλή να ασχολούμαστε με δράσεις δευτερεύουσας σημασίας όταν οι καρκινοπαθείς φιλοξενούνται σε ένα νοσοκομείο υποδομών του 1975. Δεν αναφερόμαστε σε ανθρώπους που τους αναλογεί οίκτος, αναφερόμαστε σε ανθρώπους που δικαιούνται ένα όνειρο για το μέλλον και ένα ποιοτικό παρόν.

Η εβδομάδα 5 με 15 Νοεμβρίου είναι η Ευρωπαϊκή εβδομάδα κατά του καρκίνου. Δεν ζητώ πολλά κύριε Καραμανλή, με την εξουσία που διαθέτετε, ζητώ απλά να στηρίξετε αυτό το… ΄΄κατά του καρκίνου΄΄.

Θανάσης Λαφαζανίδης
www.lafazanidis.blogspot.com