Απρώτυπα...

Η χαρακτηριστική σημερινή εικόνα από το μουντό και βροχερό Λονδίνο, έρχεται να προστεθεί στη συνηθισμένη μελαγχολία των Κυριακών του φθινοπώρου, αυτή που μοιάζει να είναι το στοίχειωμα των σχολικών χρόνων και δεν ξέρω αν θα κρατήσει εφόρου ζωής.. Το απεύχομαι. Κάνω μια βόλτα στον Τάμεση, δεν υπάρχει πολύς κόσμος. Όχι γιατί δεν υπάρχουν ρομαντικοί σ' αυτή τη πόλη, αλλά μάλλον γιατί δεν βρίσκουν νόημα να περπατούν στη βροχή. Το κρύωμα δεν μου επιτρέπει να εισπνέω τη διάχυτη στην ατμόσφαιρα μυρωδιά του κάρι. Σ' ένα παγκάκι αφημένη μια εφημερίδα, ανοιγμένη σε σελίδα που το πρόσωπο του Γκόρντον Μπράουν με δυσκολία αναγνωρίζεται στο βρεγμένο χαρτί. Ο βρετανός πρωθυπουργός προχώρησε σε ανασχηματισμό έχοντας να καλύψει δύο υπουργικές θέσεις, μετά τις παραιτήσεις της υπουργού Μεταφορών και του υπουργού Εμπορίου. Στόχος του ανασχηματισμού, η ενδυνάμωση της κυβέρνησης για να βοηθήσει τον Μπράουν να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Γι' αυτό και δεν προχώρησε σε αλλαγές στο «βαρύ πυροβολικό» της κυβέρνησης. Στις θέσεις τους παραμένουν ο υπουργός Οικονομίας, ο υπουργός Εξωτερικών και ο υπουργός Υγείας. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον αγγλικό τύπο για τον «επαναπατρισμό» του κοινοτικού επιτρόπου Εμπορίου, Πίτερ Μάντελσον, που αναλαμβάνει υπουργός Επιχειρήσεων. Στα πλαίσια της οικονομικής αναταραχής, συγκροτείται και επιτροπή κρίσης. Ο έλληνας πρωθυπουργός δεν νομίζω ότι ταυτίζεται με τον Μπράουν –είναι γνωστή η ιδιαίτερη αδυναμία του στον Νικολά Σαρκοζί- για να τον μιμηθεί. Εξάλλου, κωλύεται από την κατάθεση του προϋπολογισμού και κάθε κουβέντα ανασχηματισμού δεν συμβάλλει, παρά στην παροχή άλλοθι στους υπουργούς για την μη παραγωγή έργου. Προσωπικά, πιστεύω ότι η όλη προβληματική δεν έγκειται στην αργοπορία του ανασχηματισμού. Δεν αλλάζει κάτι το μοίρασμα μιας φθαρμένης τράπουλας, έστω κι αν «επαναπατριστεί» ο κοινοτικός επίτροπος Περιβάλλοντος, Σταύρος Δήμας και υπουργοποιηθεί ο Αντώνης Σαμαράς. Το πρόβλημα είναι ότι ο Κ. Καραμανλής αρνείται επίμονα να καταστεί πρότυπο πολιτικού άντρα. Και λέω «αρνείται» και όχι «δεν δύναται», γιατί ποτέ δεν το προσπάθησε, ποτέ δεν το επιδίωξε. Και αυτό είναι το τραγικότερο όλων. Ξεπερνά και το κωμικοτραγικό, να αναθέτεις την αντιμετώπιση της κρίσης στο εσωτερικό του κόμματος σου και τις συνομιλίες με τους αντάρτες σε έναν κουφό..
Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης