ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΡΟΠΑΛΟΦΟΡΟΥΣ.
Εσένα που σε μάθανε τον κόσμο να χτυπάς
δικός μας είσαι γείτονας και φίλος κι αδερφός,
όπως κι εγώ για το ψωμί κι εσύ βουνό τρυπάς
δεν σου το δίνουν κι ας διψάς κι εσύ για λίγο φώς.
Αυτό το φώς που οι άρχοντες αρνούνται να σου δώσουν
πάρτω από μένα το φτωχό, τον φίλο κι αδερφό σου,
αυτοί που την ψυχή σου κατάφεραν ν’ αλώσουν
σε βάνουν για να με βαράς τάχα για το καλό σου.
Τους πόθους και τις πίκρες μας μαζί ας μοιραστούμε
τι να σου κάνει ένας μισθός και η πλουμιστή στολή,
έλα μαζί να ψάξουμε στο τούνελ φώς να βρούμε
έλα για ν’ ανταμώσουμε να γίνουμε πολλοί.
Έχεις γυναίκα και παιδιά που κλαίν σε μια γωνιά
ξέρω δεν την αντέχεις κι εσύ τη ρουφιανιά.
Καστρινός
http://kastrinos.pblogs.gr/