Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Το δίσκηνο...


Σκηνικό κατοχικό... Παιδιά που χάνονται από σφαίρες αδέσποτες και άλλα από στοχευμένες. Μάνες που κλαίνε. Κουκούλες. Ασπίδες και δακρυγόνα. Νεκροταφείο. Εντατική. Εκτός αυτής, πολιτικοί μιλούν για "οικονομική καταιγίδα", για δύσκολες μέρες που έρχονται. Τα χαμόγελα λιγοστεύουν, σπανίζουν. Στο καθημερινό λεξιλόγιο πολυσύχναστες οι λέξεις: ανεργία, φτώχεια, γενιά των 700 ευρώ. Στις τράπεζες, ουρές ατόμων για μια υπογραφή στην έκδοση δανείων και στην αποπληρωμή των πιστωτικών καρτών. Νέοι τρομοκράτες. Στους παλιούς, δύναται βήμα λόγου, πότε τηλεοπτικό (βλ.π. τηλεφωνική συνέντευξη του Ξηρού στην εκπομπή "Ζούγκλα"), άλλοτε έντυπο (βλ.π. άρθρο-παρέμβαση του Δ. Κουφοντίνα στο "Πρώτο Θέμα"). Οι ακριβοπληρωμένοι και οι έχοντες μιλούν για τους μισθούς πείνας και τους φτωχούς, ωσάν να γνωρίζουν. Δημοκόποι με περισσή υποκρισία.

Τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο. Ανησυχία για το κλείσιμο της στόφιγγας παροχής φυσικού αερίου από τη Ρωσσία. Ανταποκρίσεις από τον πόλεμο στη Γάζα, προστίθενται στη φοβική θεματολογία. Ο κ. Άρης Σπηλιοτόπουλος δηλώνει στην κ. Τρέμη ότι "τρέμει στην ιδέα και μόνο της μεγάλης ευθύνης που αναλαμβάνει στο Υπ. Παιδείας". Φιλοσοφία ηττοπάθειας από έναν νέο πολιτικό και διάθεση "προσκυνητή" που ειλικρινώς διαπιστώνει ότι δεν θα γίνουν οι μεγάλες και απαραίτητες τομές, ευνουχίζοντας έτσι την όποια μηδαμινή ελπίδα στο πρόσωπό του. Καθυστερεί στην παράδοση-παραλαβή του Υπουργείου για έναν espresso στο"Αθηναϊκόν". Δίνει εξ αρχής το στίγμα του.ΣΤΟΠ! Αλλάζω σκηνικό.

Τα bars, clubs, ακόμα και οι συνοικιακές ταβέρνες είναι γεμάτες από θαμώνες. Τα καταστήματα καλυντικών κατακλίζονται από γυναίκες όλων των ηλικιών, που αγοράζουν προϊόντα μόνο των καλύτερων εταιριών. Σε όλη τη Δυτική και Βόρεια Ελλάδα, ήταν αδύνατο να βρει κανείς δωμάτιο σε ξενοδοχείο, καθόλη τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών. Όλα κατειλημμένα. Είμαι σε μεγάλη λίστα αναμονής γνωστής τηλεφωνικής εταιρείας για την παροχή ασύρματου internet με δώρο φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τα laptops εξαντλήθηκαν!

Διαβάζω την ιστορία του γερμανού επιχειρηματία, έναν από τους 100 πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου και έναν από τους 5 πλουσιότερους της Ευρώπης. Αυτοκτόνησε σε σιδηροδρομικές ράγες μετά από λανθασμένες επενδύσεις που του στοίχισαν πολλά εκατομμύρια ευρώ. Ατυχώς, δεν ήταν Έλληνας..




Υ.Γ. Καθώς έγραφα αυτές τις γραμμές, μια φίλη μου, η Β.Μ., έστειλε ένα μήνυμα, σχολιάζοντας τον ανασχηματισμό, το οποίο βρήκα πολύ έξυπνο και το παραθέτω εδώ:

"1. Ο Μαρκογιαννάκης δεν είναι αυτός με την περίεργη ιστορία στην Κρήτη που ήταν κουμπάρος με ναρκομανείς και τους αθώωσε κιόλας μετά το φόνο που διέπραξαν? Μακάρι αυτή τη φορά οι επιλογές του να χαρακτηρίζονται περισσότερο ηθικές και νόμιμες.
2. Η μικρή ΝΔ με αρχηγό την Ντόρα ,μέσα στη μεγάλη ΝΔ, πόσο μεγάλη είναι τελικά?

Καληνύχτα.."


Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης