Λείπει και το όραμα και η πράξη

Η Κομισιόν είναι αναξιόπιστη. Το Σύμφωνο Σταθερότητας διάτρητο. Ο πολύς Αλμούνια κινεί τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος εναντίον της Ελλάδος, ενώ το προβλεπόμενο έλλειμμά της είναι στο 3,2%, όταν της Γαλλίας είναι στο 5,4% και της Ισπανίας στο 6,2% και εκεί αναβάλλει τα μέτρα του για το 2010...

Ο Soros μιλάει για το τέλος του νεοφιλευθερισμού (καιρός ήταν!).
Οι ηγέτες της Ε.Ε. συνέρχονται σήμερα για να λάβουν αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης μέσα σε βαρύ κλίμα. Οι Ευρωπαίοι ή πάνε σε γενναίες αποφάσεις, επιβεβαιωτικές της οικονομικής και πολιτικής ενότητας της Ένωσης και της πίστης τους στην ανάγκη της συνοχής, ή ο καθένας διαμερίζεται τα ιμάτια της Κοινότητας και επί τον ιματισμόν της βάζει κλήρον. Υπάρχει μείζον πρόβλημα με το τρελλό δόγμα του Συμφώνου Σταθερότητας για τυφλή προσήλωση στην προτεραιότητα καταπολέμησης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όμορφα και παστρικά το ξεκαθάρισε προχθές και η υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Κριστίν Λαγκάρντ (από το στόμα της και στου Θεού τ’ αυτί): «Δεν μπορείς από τη μια να ζητάς από τις κυβερνήσεις να αυξήσουν τις δημόσιες δαπάνες και επενδύσεις (από μας όμως ο Αλμούνια ζητά περικοπή κατά 10 % των δαπανών) και από την άλλη να επιβάλλεις την εκ των ών ουκ άνευ δραστική αντιμετώπιση των ελλειμμάτων». Ας βρουν οι ηγέτες το κουράγιο να καταργήσουν το Σύμφωνο - δεν είναι ιερά Βίβλος – ή έστω να αναστείλουν άχρι καιρού την ισχύ του. Είναι η πρώτη προϋπόθεση εξόδου από την κρίση.Επανήλθε η ώρα του κράτους και οφείλει να το συνειδητοποιήσει το ίδιο και να το λειτουργήσει. Κάθε κυβέρνηση, στην Ελλάδα υπόσχεται (είναι μάλιστα το βασικό της επιχείρημα στο ερώτημα πού θα βρει τα λεφτά) μείωση της δημόσιας σπατάλης, πάταξη της φοροδιαφυγής, έλεγχο της παραοικονομίας, εξορθολογισμό των δαπανών. Ωραία λόγια. Τα έργα πού είναι; Το κράτος αντλεί βέβαια τους πόρους του από τους πολίτες. Αλλά το κράτος που το επιχειρεί αυτό, πλήττοντας τα χαμηλά εισοδήματα με την έμμεση φορολογία και όχι τα υψηλά με την άμεση, δεν είναι δίκαιο. Μέχρι στιγμής κανένα σοβαρό μέτρο ανακούφισης των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού δεν έχει προωθηθεί. Οι φτωχοί στη χώρα μας το 2008 αυξήθηκαν κατά 570.000 και το πολυδιαφημισμένο «Ταμείο κατά της Φτώχειας» αντί για 500 εκ. έμεινε με τα αρχικά 100 εκ και αυτά ανενεργά. Στην αντιμετώπιση της κρίσης είναι εύκολο στους διαχειριστές της να ασχοληθούν με τα συμπτώματα, εφαρμόζοντας βραχυπρόθεσμες θεραπευτικές που θα ανακουφίσουν προσωρινά την κατάσταση, ενώ θα αφήσουν ανέγγιχτα τα αίτια. Μία τέτοια επιλογή είναι προφανώς λάθος. Πρέπει να υπάρξουν ριζικές λύσεις που θα εξασφαλίσουν τις χώρες από την επανάληψη του κακού. Η κρίση μπορεί να αναδειχθεί σε ευκαιρία, όταν τα κράτη επιβάλουν θεσμούς ικανούς να εγγυηθούν διαχρονικούς τρόπους διασφάλισης της ευημερίας των πολλών. Εκείνων δηλαδή που με τον ιδρώτα του προσώπου τους παράγουν τον πλούτο των εθνών.Παρακολουθούμε την ένδεια οραμάτων στο κατεστημένο πολιτικό σύστημα. Ξύλινος πολιτικός λόγος, φτώχεια ιδεών μικροπρεπείς αντεγκλήσεις.Είναι πολύ νωρίς να κριθεί ο Ομπάμα για το έργο του. Με την επιφύλαξη όπως της συνέχειας και της συνέπειας που οφείλει να επιδείξει δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει την εμπιστοσύνη που εμπνέει και την πίστωση χρόνου που του αναγνωρίζει ο μέσος αμερικανός. Στον λόγο του στο Κογκρέσο, προχθές, έδειξε σίγουρος και επαγγέλθηκε την ανοικοδόμηση του Έθνους ζητώντας από τους υπηκόους του να δείξουν αισιοδοξία. Τους μίλησε για όλα τα μεγάλα προβλήματα της συμπολιτείας τους, τη φτώχεια, την ανεργία, τις κατασχέσεις των σπιτιών τους και τους πρότεινε ένα σχέδιο που δεν θα ξαναβάλει μπροστά τη μηχανή της ευημερίας τους, αλλά «θα μεταμορφώσει τη χώρα με τολμηρές ενέργειες και μεγάλες ιδέες». Και όταν δηλώνει ότι θα καταργήσει τις φορολογικές ελαφρύνσεις Μπους προς τους πλουσίους γίνεται πρακτικός και αξιόπιστος. Μια σύγκριση με τους καθ’ ημάς, ένθεν κακείθεν, είναι απογοητευτική. Θα ξυπνήσει ο λαός τιμωρός