«Οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας είχαν ελληνική συνείδηση»!!! Αυτή την άποψη
επαναλαμβάνουν κατά κόρον οι θιασώτες της «ελληνικότητας» της Μακεδονίας, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα που η ελλαδική κοινή γνώμη πληροφορήθηκε έκπληκτη ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός που δεν έχει ως μητρική γλώσσα την ελληνική αλλά τη μακεδονική...
Ο όρος «συνείδηση», που στην Ελλάδα χρησιμοποιείται για τον ορισμό του εθνικού αυτοπροσδιορισμού, είναι σύνθετη λέξη αποτελούμενη από το επίρρημα «συν» και το ουσιαστικό «είδηση». Η συνείδηση, ετυμολογικά, είναι το σύνολο των «ειδήσεων». Ως προς την «εθνική συνείδηση» είναι το σύνολο των πληροφοριών που έχει για την καταγωγή του, την ιστορία του, τον πολιτισμό του, τον τόπο όπου ζει. Οι «ειδήσεις» αυτές μπορεί να είναι αληθινές, μπορεί και όχι. Στη δική μας περίπτωση οι «ειδήσεις» αυτές αφορούν κυρίως την έννοια «ελληνικότητα». Ο λαός των Ελλήνων της αρχαιότητας, μετά την κατάλυση της πολιτικής του αυτονομίας, διασκορπίστηκε, συγχωνεύτηκε με άλλους λαούς και έπαψε να υπάρχει ως ξεχωριστός λαός. Οι όροι «Έλληνας» και «ελληνικό» από την εποχή του Χριστού και εντεύθεν είχαν μόνο πολιτιστικό χαρακτήρα. Έλληνες αποκαλούνταν από τους Χριστιανούς οι οπαδοί των αρχαίων θρησκειών. Η ελληνική γλώσσα έγινε διεθνής γλώσσα και επίσημη της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, των κρατών που δημιουργήθηκαν στη συνέχεια στην Ανατολική Μεσόγειο και τέλος στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο). Ως διεθνής γλώσσα (Κοινή) έγινε η γλώσσα του Χριστιανισμού, ο οποίος έγινε και φορέας διατήρησης και διάδοσής της. Τα Ευαγγέλια, οι Επιστολές των Αποστόλων κλπ. γράφηκαν από Εβραίους στην Κοινή (ελληνική). Οι Εβραίοι εκείνοι δηλαδή ήταν πολιτισμικά (γλωσσικά) Έλληνες. Όσοι μιλούσαν δηλαδή Ελληνικά, δεν σημαίνει ότι ήταν Έλληνες στην καταγωγή. Οι Αμερικάνοι, για παράδειγμα, ή οι Αυστραλοί δεν είναι αγγλικής καταγωγής, παρόλο που σχεδόν όλοι έχουν ως μητρική γλώσσα τα Αγγλικά. Η ιδέα περί καταγωγής των ελληνόφωνων Ρωμιών από τους αρχαίους Έλληνες άρχισε να καλλιεργείται, κυρίως από τη δυτικοευρωπαϊκή διανόηση, κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Ειδικά μετά τα Ορλωφικά, οπότε Ρώσοι αξιωματικοί ξεσήκωσαν σε εξέγερση τους Ρωμιούς της Πελοποννήσου, που εκείνη την εποχή είχε το σλάβικο όνομα Μορέας και πάμπολλα σλαβικά τοπωνύμια. Δεν ήθελαν ούτε το όνομα Ρωμιός, γιατί παρέπεμπε στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, κάτι που θα έκαμνε τους Ρωμιούς ευάλωτους στο σύγχρονο κράτος της Ρώμης. Εκείνη την εποχή άρχισε η αντικατάσταση του όρου «Ρωμιοσύνη» με τον όρο «Ελληνισμός». Το ιδεολόγημα εκείνο το υιοθέτησε η διανόηση των υπόδουλων Ρωμιών, η οποία φυσικά ήταν ελληνόφωνη. Επί Βυζαντίου το ρόλο του Υπουργείου Παιδείας τον έπαιζε το Πατριαρχείο, το οποίο είχε ως επίσημη γλώσσα την ελληνική. Όποιος υπήκοος ήθελε να μορφωθεί, ασχέτως εθνικής καταγωγής, φοιτούσε σε ελληνικό (Πατριαρχικό) σχολείο. Τα Λατινικά και τα Κυριλλικά ήταν εξωστρακισμένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ρήγας Βελεστινλής, ο οποίος αν και ήταν βλάχικης καταγωγής και καταγράφει τους Βλάχους σαν ξεχωριστό έθνος, φοίτησε αναγκαστικά σε ελληνικό σχολείο και ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές του ιδεολογήματος περί καταγωγής από τους αρχαίους Έλληνες. Μερικές δεκαετίες αργότερα, στα πλαίσια του εξελληνισμού της Ελλάδας, θα αλλάξουν το όνομα της γενέτειράς του από Βελεστίνο (σλάβικο) σε Φεραί και το επώνυμό του σε Φεραίος. Με αυτή την ψευδή «είδηση» βομβαρδίζουν τους υπηκόους της Ελλάδας ασταμάτητα μέχρι σήμερα και σφυρηλατούν «ελληνικές συν-ειδήσεις». Μπορεί να είναι ψευδής η «είδηση», αλλά είναι εξόχως ευχάριστη και βολική. Η μισή Μακεδονία περιήλθε στο Βασίλειο της Ελλάδας κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913. Οι μη ελληνόφωνοι Μακεδόνες ήταν περίπου διπλάσιοι από τους ελληνόφωνους (τετραπλάσιοι στο σύνολο της Μακεδονίας). Τη γλώσσα τους την έλεγαν Μακεδονική όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά και το επίσημο κράτος (βλέπε απογραφή 1920, συμβολαιογραφικές πράξεις, συγγραφείς, όπως ο Τσιούλκας, «μακεδονομάχοι», όπως ο Μελάς, ο Μαζαράκης κ.α.). Επειδή η γλώσσα είναι βασικό στοιχείο προσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας, για τον προσδιορισμό των Μακεδόνων αποφεύγεται ο όρος «ελληνική εθνική καταγωγή» και προτιμάται ο όρος «ελληνική συνείδηση». Μέχρι το 1913 οι Μακεδόνες είχαν πληροφόρηση (ειδήσεις) άμεση. Ήξεραν ότι οι αγώνες τους και οι θυσίες τους αποσκοπούσαν στη δημιουργία αυτόνομου μακεδονικού κράτους. Ακόμα και όσοι από αυτούς ήταν Γκρεκομάνοι, Βουλγαρομάνοι ή Σερβομάνοι για αυτό το σκοπό αγωνίστηκαν κατά την επανάσταση του 1903. Καμία παράταξη δεν αποκαλούσε τη Μακεδονία Βόρεια Ελλάδα, Νότια Σερβία ή Δυτική Βουλγαρία. Το ίδιο συνέβαινε και με τους ελληνόφωνους, οι οποίοι ούτε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων ούτε νωρίτερα είχαν συγκροτήσει κάποιο πολιτικό κίνημα ένωσης με την Ελλάδα. Αποκαλούσαν τον τόπο τους Μακεδονία και ουδέποτε Βόρεια Ελλάδα. Εξάλλου οι σχέσεις τους με τις άλλες χριστιανικές κοινότητες που δεν ήταν ελληνόφωνες ήταν άριστες. Αυτό δείχνει μια μορφή μακεδονικής εθνικής συνείδησης, ανάλογης με αυτή που έχουν οι Αμερικάνοι. Έχουν συνείδηση ότι ανήκουν στο Αμερικάνικο έθνος, αν και ξέρουν οι περισσότεροι ότι έχουν διαφορετική εθνική καταγωγή. Οι Βλάχοι που συμμετείχαν στην επανάσταση του Ήλιντεν το 1903, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για τη δημιουργία Μακεδονικού κράτους. Αυτό δείχνει ότι είχαν μακεδονική συνείδηση. Οι τέσσερις αξιωματικοί (Παύλος Μελάς, Αλ. Κοντούλης, Αν. Παπούλας, Γ. Κολοκοτρώνης) που έστειλε το ελλαδικό κράτος το 1904 για να διερευνήσουν την κατάσταση στη Μακεδονία, στην έκθεσή τους μιλάνε για Μακεδόνες και Μακεδονική συνείδηση. Γράφουν συγκεκριμένα για τον Γιάγκοβ, βοεβόδα από τη Ζαγορίτσανι (Βασιλειάδα) Καστοριάς: «Κατά τας ομιλίας του ταύτας εφρόντιζε δια τρόπου καταλλήλου να εμφυτεύσει εις τους Έλληνας (εννοιεί Πατριαρχικούς) Μακεδόνας Μακεδονικήν συνείδησιν ανεξέρτητον πάσης άλλης φυλής, τόσον δε διπλωματικώς διεξήγαγε το έργον αυτού ο Γιάγκωφ, ώστε ηδυνήθη μετά τέχνης να χαράξη εις τους Μακεδόνας τας γενικάς περί αυτονομίας ιδέας…» (Η έκθεση περιλαμβάνεται ως 57ο Παράρτημα στο βιβλίο: Ίωνος Δραγούμη, Τα Τετράδια του Ίλιντεν, Αθήνα 2000, εκδόσεις Πετσίβα). Μετά το 1913 απαγορεύεται στους Μακεδόνες να διακινούν
αυθεντικές «ειδήσεις» σχετικές με την ταυτότητά τους, την ιστορία τους, τον τόπο τους. Εξαπολύεται εκστρατεία βίαιης αλλοίωσης της μακεδονικής ταυτότητας. Καταδιώκεται η μακεδονική γλώσσα, αλλάζουν τα τοπωνύμια, απαγορεύεται η διακίνηση ιστορικών ειδήσεων. Οι όροι Μακεδόνες και Μακεδονική γλώσσα αντικαθίστανται από τους άχρωμους και ακίνδυνους όρους Ντόπιοι και Ντόπια διάλεκτος ή ιδίωμα. Έγινε δηλαδή κάτι ανάλογο με αυτό που κάνουμε στα κομπιούτερ. Τα σβήνουμε όλα, καθαρίζουμε τον δίσκο, και αρχίζουμε να τον φορτώνουμε από την αρχή με νέα δεδομένα. Σ’ αυτό τον δίσκο (ξεπλυμένο εγκέφαλο) οι πληροφορίες (ειδήσεις) έπρεπε να είναι συμβατές με την «ελληνικότητα». Οι Μακεδόνες λίγα περιθώρια άρνησης και αντίστασης είχαν. Στον εγκέφαλό τους εγκατέστησαν κάποια προγράμματα που αυτομάτως πληροφορούσαν το σύστημα: «Κίνδυνος! Δεδομένα μη συμβατά με την ελληνικότατα. Όσοι τα εισήγαγαν εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, δάρθηκαν, ποτίστηκαν ρετσινόλαδο, πλήρωσαν πρόστιμα, δεν μπορούν να πάρουν δουλειά του δημοσίου, είχαν προβλήματα με τις κρατικές υπηρεσίες κλπ.». Αυτό έγινε μέρος της «συν-είδησής» τους. Αυτά είναι γνωστά πράγματα και δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς. Η «συν-είδηση», λοιπόν που επιβλήθηκε στους Μακεδόνες, αφενός είναι πλαστή, αφετέρου δε τους επιβλήθηκε δια του καταναγκασμού.
Σήμερα, λόγω των διεθνών Συνθηκών που έχει υπογράψει και η Ελλάδα, δεν μπορεί να συνεχίσει την ίδια συμπεριφορά απέναντι στους Μακεδόνες. Για να συντηρήσει, όμως, την ψευδή «συν-είδηση» τους βομβαρδίζει με ψευδείς ειδήσεις. Σ’ αυτές προσθέτει και την είδηση, ότι όσοι Μακεδόνες απεγκλωβίστηκαν από το πλέγμα της ψευδούς αντιμακεδονικής προπαγάνδας, είναι αυτομάτως πράκτορες ξένων δυνάμεων, πληρωμένοι ανθέλληνες, εγκάθετοι των Σκοπίων κλπ. Την αντιμακεδονική συν-είδηση της κοινής γνώμης την ενισχύει με την είδηση ότι η αναγνώριση Μακεδονικής ταυτότητας και η αποκατάσταση των αδικιών εγκυμονεί κινδύνους για την ακεραιότητα της χώρας. Η αλήθεια είναι πως οι διεθνείς συνθήκες για τα Θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα δημιουργήθηκαν για να τα προστατεύσουν, χωρίς να διαταραχθεί η σταθερότητα και ακεραιότητα των χωρών.
anopetra-eleos.blogspot.com