Μερικά πράγματα τελικά δε χωνεύονται στην τηλεόραση. Έτυχε να βλέπω χθες τη νεκρώσιμη ακολουθία στη Δράμα για το Νίκο Σεργιανόπουλο. Άκουγα λοιπόν σε όλα τα κανάλια τους ρεπόρτερς να μιλάνε για το πόσο καλός άνθρωπος ήταν ο Νίκος, πόσο σωστός ήταν, πόσο τον αγαπούσε ο κόσμος, πόσο αφοσιωμένος στους φίλους, πόσο βοηθούσε τους νέους ηθοποιούς, πόσο, πόσο, πόσο... Ναι, αυτά ακούγαμε. Και μπορεί να αληθεύουν. Αλλά όχι ρε υποκριτές. Δε θα τ' ακούσω από σας. Που μέχρι πριν από λίγο καιρό είχατε ρίξει στην πυρά το Νίκο Σεργιανόπουλο για την υπόθεση της κοκαΐνης. Που δεν σεβαστήκατε μάνα, αδερφή, ανίψια και τον "κράζατε" από το πρωί μέχρι το βράδυ! Που τον παρουσιάσατε ως το χειρότερο απόβρασμα της κοινωνίας, ενώ τώρα κλαίγατε με λυγμούς για το κακό που τον βρήκε. Τόση κολοτούμπα δε συναντάται πουθενά. Τόση υποκρισία και ψευτιά δεν υπάρχει πουθενά.
