Μάθε παιδί μου ντοπάρισμα

Μια φορά και έναν καιρό ήταν δυο αδέρφια, ο Σωτήρης και ο Φώτης.
Ο Σωτήρης ήταν ένα ευθυτενές, αναπτυγμένο, αθλητικό, παιδί με εξαιρετικές αθλητικές επιδόσεις και μεγάλη αγάπη για τον αθλητισμό.
Ο Φώτης ήταν ένα ευφυές παιδί, με ισχυρή οξυδέρκεια και πνευματική διαύγεια που αγαπούσε πολύ τα γράμματα.
Ο Σωτήρης ήξερε τι ήθελε από μικρός, ήθελε να γίνει μεγάλος αθλητής και αυτός ήταν ο στόχος του.
Όταν έφτασε ο Σωτήρης στην εφηβεία, μετά βίας κατάφερνε να προάγεται στην επόμενη τάξη καθώς το σχολείο δεν τον συγκινούσε καθόλου. Τότε ήταν που κάποιος προπονητής διέκρινε το ταλέντο και το πείσμα του και αποφάσισε να του δώσει μια ‘ώθηση’ σε αυτό που έκανε. Ο Σωτήρης ξεκίνησε την χρήση αναβολικών ουσιών με αποτέλεσμα οι, ήδη μεγάλες, επιδόσεις του να εκτιναχτούν και να κερδίζει συνεχόμενα μετάλλια και διακρίσεις . Η πολλή μεγάλη επιτυχία που είχε, τον οδήγησε σε αρκετούς Ολυμπιακούς αγώνες όπου κέρδισε πολλές φορές μετάλλια και απολάμβανε τις ανάλογες παροχές και εξασφαλίσεις χρήματος και δόξας. Έπειτα, τα χρόνια πέρασαν και ο Σωτήρης 40, πλέον, χρονών συνέχιζε να απολαμβάνει μια άνετη ζωή καθώς διεύρυνε, με τα λεφτά που είχε αποκτήσει, τους επαγγελματικούς του ορίζοντες δημιουργώντας επιχειρήσεις που του απέφεραν πολύ καλά έσοδα. Βέβαια αντιμετώπιζε και ένα πρόβλημα υγείας καθώς τα αναβολικά είχαν επηρεάσει το ήπαρ του και θα χρειαζόταν να ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο αδερφός του ο Φώτης έβγαλε άνετα γυμνάσιο και λύκειο και εισήχθη άνετα στο μαθηματικό τμήμα του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της Ελλάδας το οποίο τελείωσε με αριστεία που φανέρωναν την διακεκριμένη πνευματική του οντότητα. Αφού τελείωσε το πανεπιστήμιο αναζητούσε δουλειά, όμως η δύσκολη αγορά εργασίας τον πρόδωσε. Ο καιρός πέρασε και ο Φώτης αναγκάστηκε να εργαστεί για κάποια χρόνια ως αποθηκάριος σε μεγάλη αλυσίδα super market, παρόλο που όλα τα προηγούμενα χρόνια τα λόγια των αγαπημένων του γωνιών υπόσχονταν το αντίθετο, ‘εσύ να σπουδάσεις, να μάθεις γράμματα, να μην βασανίζεσαι σαν εμάς’. Μετά από λίγα χρόνια ο Φώτης αναγκάστηκε να προχωρήσει σε ένα μεταπτυχιακό στην πληροφορική και ύστερα από κόπους, βάσανα και στερήσεις κατάφερε να γίνει ένας επιτυχημένος και περιζήτητος προγραμματιστής. Στα 40 του χρόνια διαχειριζόταν ένα τεράστιο δίκτυο υπολογιστών στον όμιλο επιχειρήσεων του αδερφού του λαμβάνοντας αρκετά καλές αποδοχές και μια υψηλή φήμη στον χώρο της πληροφορικής. Βέβαια και αυτός, όπως κι ο αδερφός του, αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας καθώς ως αποθηκάριος υπέστη μια σοβαρή βλάβη στην σπονδυλική στήλη η οποία απειλούσε σοβαρά την ακεραιότητά του, την αντιμετώπισε με εγχείρηση στο εξωτερικό και με όλα τα έξοδα πληρωμένα από τον αδερφό του, ήταν πλέον μια χαρά έστω κι αν χρειαζόταν να λαμβάνει φάρμακα για το υπόλοιπο της ζωής του.
Έτσι λοιπόν τίθεται το ερώτημα.
Σε μια κοινωνία φτιαγμένη για τους λίγους (Ρονγκ, Κυριακού κ.α.), εσείς ποιος θα επιδιώκατε να γίνετε ; Ο Σωτήρης ή ο Φώτης ;

Λαφαζανίδης Αθανάσιος