Αναβάλλουν την ρήξη με τους Ρώσους

Τα Γεωπολιτικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών καθιστούν αναπόφευκτη την απ' ευθείας ρήξη με τη Ρωσία του Πούτιν. Οι επιτελείς του πενταγώνου γνωρίζουν πως μέρα με τη μέρα η Ρωσία, έχοντας λύσει τα εσωτερικά της προβλήματα ισχυροποιείται και στρατιωτικά γεγονός που καθιστά επιτακτική την επίσπευση της εμπλοκής.

Οι σκληρές δηλώσεις Μπους και η αποστολή πολεμικών σκαφών με ανθρωπιστική βοήθεια προκειμένου να «σπάσει» το εμπάργκο των Ρώσων στο Γεωργιανό λιμάνι Πότι αποτελούσαν πρώτης τάξεως αφορμή. Ο λευκός οίκος γνώριζε καλά πως οι Ρώσοι δεν θα επέτρεπαν στα πλοία να προσεγγίσουν και υπήρχαν ενδείξεις πως είχε δοθεί εντολή καταβύθισης τους από το Ρωσικό πολεμικό ναυτικό. Το γεγονός αυτό (καταβύθιση πολεμικών πλοίων με ανθρωπιστική βοήθεια) θα ήταν ο επικοινωνιακός μανδύας για Νατοϊκή επέμβαση. Τα δεδομένα όμως ανάγκασαν τις ΗΠΑ να προβούν σε ένα καταφανές τέχνασμα σε συνεργασία με το Τουρκικό επιτελείο για να απεμπλακούν χωρίς να φανεί ότι υποχωρούν από τις αρχικές εξαγγελίες Μπούς.



Ø Η πολεμική σύρραξη με μια υπερδύναμη όπως η Ρωσία πλησίον μάλιστα Ευρωπαϊκού εδάφους απαιτεί την αγαστή συνεργασία όλων των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ καθώς και την εκτόνωση των άλλων μετώπων (Ιρακ, Αφγανιστάν κλπ). Από τις πρώτες ημέρες της κρίσης, οι κινήσεις των Ευρωπαίων ηγετών του ΓαλλοΓερμανικού άξονα δεν άφησαν κανένα περιθώριο σύμπραξης σε στρατιωτική δράση εναντίον της Ρωσίας. Αυτό βεβαίως φαίνεται ξεκάθαρα από τη σημειολογία των επισκέψεων Μέρκελ και Σαρκοζί παρά από το περιεχόμενο των δηλώσεων τους σε Μόσχα και Τιφλίδα.

Ø Το βατερλώ των Γεωργιανών δυνάμεων. Έχει επικρατήσει η λανθασμένη εντύπωση πως η Ρωσία ενέπλεξε ισχυρό αριθμό δυνάμεων στην κρίση. Αυτό είναι απολύτως εσφαλμένο. Οι Ρωσικές δυνάμεις μαζί με τους εθελοντές δεν ξεπέρασαν τους 10,000 άνδρες, έναντι υπερτριπλάσιου αριθμού Γεωργιανών στρατιωτών, χωρίς να υπολογίζονται επίλεκτοι / στρατιωτικοί επιτελείς της Δύσης. Ο Γεωργιανός στρατός προέβη σε άτακτη υποχώρηση από όλα τα μέτωπα, στις περισσότερες περιπτώσεις αμαχητί.

Ø Η Γεωργιανή ηγεσία. Ο Σαακασβίλι και οι επιτελείς του εξελέγησαν υποσχόμενοι οικονομική ανάπτυξη. Έχοντας πολλαπλή χρηματοδότηση από τη Δύση, διοχέτευσαν κονδύλια με σκοπό να αποδυναμώσουν τις όποιες μορφές αντιπολίτευσης. Είναι όμως αδύνατο να σύρεις σε πόλεμο ένα λαό ο οποίος σε ανέχεται προσδοκώντας οικονομικά οφέλη. Εκεί οφείλεται και το μαζικό κύμα λιποταξίας – υποχώρησης που εξόργισε τους Δυτικούς. Εκεί όμως οφείλεται και η θηριωδία που επέδειξε ο Γεωργιανός στρατός απέναντι στους αμάχους κατά τη διάρκεια της εισβολής.

Ø Ο Μπους αποτελεί κόκκινο πανί για όλο το μουσουλμανικό κόσμο. Σε ενδεχόμενη σύρραξη λοιπόν, ο Μπους δε θα μπορούσε να υπολογίσει ούτε στους Τσετσένους ούτε στα Τουρκογενή φύλα της περιοχής, ούτε βεβαίως στην Τουρκία. Το ΑΚΡ τα τελευταία χρόνια κατάφερε να δημιουργήσει έναν αντιαμερικανισμό που απευθύνεται όμως ΜΟΝΟ στην πολιτική Μπούς με σκοπό να ισχυροποιηθεί έναντι του βαθέως κράτους που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους συντηρητικούς κύκλους της Ουάσινγκτον.

Η ρήξη λοιπόν με τα τρέχοντα δεδομένα είχε σοβαρές πιθανότητες αποτυχίας. Θεωρήθηκε λοιπόν ορθό το εγχείρημα να υλοποιηθεί σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη αλλαγή φρουράς στο Λευκό Οίκο.



Τα μάτια της ανθρωπότητας είναι στραμμένα στην πιθανή εκλογή του Ομπάμα με την ελπίδα αλλαγής της Αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής σε πιο ήπιες και διαλλακτικές μορφές αντιμετώπισης των διεθνών κρίσεων. Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι τα Γεωπολιτικά συμφέροντα των υπερδυνάμεων δεν αναπροσαρμόζονται ανά τετραετία. Αντίθετα, η εκλεγμένη κυβέρνηση τροποποιεί την πολιτική της ώστε να εξυπηρετεί αυτούς τους διαχρονικούς σχεδιασμούς. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, η εκλογή του Ομπάμα θέτει τις βάσεις για συνολική ρήξη ΗΠΑ – Ρωσίας όπου η πλάστιγγα θα γείρει υπέρ της πρώτης:



Ø Ιστορικά, οι μεγάλες κρίσεις διαχειρίζονται από Δημοκρατικές κυβερνήσεις και διεθνώς αποδεκτούς ηγέτες των ΗΠΑ. Τρανταχτό παράδειγμα ο Κέννεντι (JF) που ως νεοεκλεγείς πρόεδρος αντιμετώπισε τη χειρότερη κρίση του ψυχρού πολέμου: 1961 κόλπος των χοίρων που οδήγησε τον επόμενο χρόνο στα πρόθυρα πυρηνικού πολέμου τον πλανήτη. Η άρνηση του να δώσει το πράσινο φως για το ολοκαύτωμα, λέγεται πως ήταν και η αιτία της δολοφονίας του, γεγονός βεβαίως που ενώ τεκμηριώνεται λογικά παραμένει αναπόδεικτο.

Ø Η παρουσία του Κλίντον ήταν απαραίτητη για να επέμβει το ΝΑΤΟ χωρίς Ευρωπαϊκές αντιδράσεις στη Σερβία, παγώνοντας παράλληλα οποιαδήποτε Ρωσική αντίδραση. Η επέμβαση αγκαλιάστηκε από τις τότε Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις λόγω της ιδεολογικής συνάφειας τους με τους Δημοκρατικούς. Σε αυτή την περίπτωση ο Κλίντον αθέτησε τις δεσμεύσεις της Δύσης στο Μιλόσεβιτς υπό το βάρος προσωπικών σκανδάλων και παραπληροφόρησης. Η παρουσία του Κλίντον ενίσχυσε και την αποστολή φονταμενταλιστών μαχητών που ανέλαβαν τη «βρώμικη» δουλειά στο πεδίο μάχης εντός Κοσόβου.



Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ο μόνος Αμερικανός πολιτικός με μεγάλα ποσοστά δημοφιλίας στο Μουσουλμανικό και Ασιατικό κόσμο. Αυτό ενισχύει τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στα εξής σημεία:



Ø Οι ακραίοι Ισλαμιστές τρέφουν άσβεστο μίσος για τη Ρωσία ως εθνική – θρησκευτική οντότητα. Από την εποχή του πολέμου στο Αφγανιστάν έως την Τσετσενία, ιστορικά δε, από την Οθωμανική αυτοκρατορία και τους Τσάρους. Δεν θα συμμαχούσαν ποτέ βεβαίως με την Αμερική του Μπους που αποτελεί κόκκινο πανί για τους απανταχού Ισλαμιστές.

Ø Χωρίς την Τουρκία, είναι αδύνατη οποιαδήποτε πολεμική επιχείρηση εναντίον της Ρωσίας. Από την Τουρκική επικράτεια θα περάσουν τόσο οι χερσαίες όσο και οι ναυτικές δυνάμεις, ενώ τα Τουρκικά αεροδρόμια είναι στο υπογάστριο της πρώην ΕΣΣΔ. Η παρουσία του Ομπάμα, στερεί στο ΑΚΡ τον ισλαμικό αντιαμερικανισμό και επιτρέπει στο στρατό να ξυπνήσει τα Αντιρωσικά αντανακλαστικά του λαού. Σε περίπτωση σύρραξης, πρέπει να θεωρείται βέβαια η ανατροπή της όποιας κυβέρνησης από τους στρατηγούς, εφαρμοσμένη τακτική και στο παρελθόν.

Ø Ο Ομπάμα δε φέρει πάνω του το στίγμα του προτεστάντη λευκού αποικιοκράτη, φιγούρα απεχθής στης αχανής ασιατικές υπερδυνάμεις. Πρεσβεύει την πολυφυλετική Αμερική, απαλλαγμένη από τα εγκλήματα της Ευρώπης του 18ου αιώνα με ιδεολογικό όπλο τη δημοκρατία και αυτοδιάθεση των λαών, εξασφαλισμένη απήχηση δηλαδή στους λαούς της Ασίας.

Ø Ο ΓαλλοΓερμανικός άξονας δε θα συνηγορήσει ποτέ σε μια τέτοια σύγρουση. Αυτός ήταν και ο λόγος της μη ένταξης της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, γεγονός που στηλίτευσε και ο ίδιος ο Σαακασβίλι κατηγορώντας ευθέως τη Μέρκελ. Στο μεσοδιάστημα λοιπόν, αξιοποιείται στρατιωτικά και ιδεολογικά η λεγόμενη «νέα Ευρώπη» όπου τα αντιρωσικά ένστικτα είναι ισχυρά ενώ οι οικονομίες αδύναμες και εύκολα ελέγξιμες. Εξ ού και η σημασία ανάπτυξης της αντιπυραυλικής ασπίδας (σ.Ο. εναντίον του …Ιράν!) σε Πολωνία και Ουκρανία.

Ø Ιστορικά, οι Ευρωπαϊκές χώρες ταυτίζονται με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ όταν υπάρχουν δημοκρατικές κυβερνήσεις. Τρανταχτά παραδείγματα η αποχή από Ιράκ – Αφγανιστάν σε αντίθεση με τη συνέργεια σε Κόσοβο.



Ενδεικτικό για τις εξελίξεις θα είναι το κυβερνητικό σχήμα που θα επιλέξει ο Ομπάμα σε περίπτωση εκλογής του. Δεν περνά απαρατήρητη η πίεση που δέχεται για «αξιοποίηση» της Χίλαρυ Κλίντον σε θέση αντιπροέδρου και η διατήρηση της Κοντολίζα Ράις στο υπουργείο εξωτερικών. Η έμμεση απειλή της Κλίντον για τη σωματική ακεραιότητα του Ομπάμα, γεγονός που τον εξόργισε, είναι ενδεικτικό των πιέσεων αυτών. Όπως είναι αποδεδειγμένο ότι η λευκή προτεσταντική Αμερική δίνει ελάχιστη αξία στην ανθρώπινη ζωή τόσο των εχθρών όσο και των ίδιων των Αμερικάνων προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο στις περιοχές ενδιαφέροντος.



Εάν ο Ομπάμα καταφέρει και κυβερνήσει με ένα σχήμα δικής του επιλογής που θα του εξασφαλίζει απρόσκοπτη πληροφόρηση και ελαχιστοποίηση δυνατότητας εκβιασμού, η όποια πολεμική δραστηριότητα έγκειται στην ευθυκρισία του. Εάν ολισθήσει στο σφάλμα του προκατόχου του Μπιλ Κλίντον, είναι πολύ πιθανό να έχουμε δυσάρεστες εξελίξεις με απρόβλεπτες συνέπειες για την ανθρωπότητα.



Διπλωμάτης εν Ενεργεία

www.olympia.gr