Αισθάνομαι αηδία,οργή,ντροπή,απαισιοδοξία για τούς ανίκανους και ανθέλληνες που τους επιτρέψαμε να μας
κυβερνήσουν.Πιστέψαμε στα λόγια τα ωραία τα μεγάλα,για μια ΕΛΛΑΔΑ καλύτερη και το αποτέλεσμα της
ανικανότητας τους,είναι μια χώρα που βουλιάζει,ένας λαός που υποφέρει και στρεσάρεται καθημερινά να
επιβιώσει. Εχουμε ξεχάσει να ζούμε,έχουμε παραδοθεί στον αγώνα της επιβίωσης. Ως πότε?
Οι αδικημένοι γίνονται οι καλύτεροι επαναστάτες,έχει πει ο ποιητής.
Σας δώσαμε εξουσία κύριοι κυβερνόντες και έχετε καβαλίσει για τα καλά το καλάμι,πετάτε στα σύννεφα,
τρώτε με δέκα μασέλες,βουλιάζετε την ΕΛΛΑΔΑ.
Μέχρι πότε θα σας ανεχόμαστε.
Μέχρι πότε θα χαρίζετε στους βιομήχανους.
Μέχρι πότε θα παίζετε με το μυαλό μας.
Μέχρι πότε θα κάθεστε στο σβέρκο μας.