Η άλλη όψη..

Με αφορμή το ένθετο «Η άλλη όψη», στην σαβατιάτικη Ελευθεροτυπία (9/8/08), όπου στη σελίδα 24 πληροφορούμαι για κάτι που με εξέπληξε, γράφω εδώ. Στα «τηλεπολιτικά» του συγκεκριμένου εντύπου λοιπόν, διαβάζω ότι ο Π. Τατούλης, διερωτώμενος που βρίσκεται η έρευνα για την περσινή «ασύμμετρη απειλή»,δήλωσε «στο σημείο όπου βρίσκονται και οι έρευνες για τα blogs που έχουν οργανωμένο σχέδιο κατά του πολιτικού συστήματος σε έναν χρόνο από τώρα». Και συνεχίζοντας βαλλόμενος κατά Αλογοσκούφη για τα περί συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, είπε: «Τέτοιες προτάσεις φανερώνουν την αγωνία ανθρώπων που μάχονται με όποιο αντάλλαγμα να κρατηθούν στην εξουσία. Άκουσα κάτι καλό σε καφενείο της Αρκαδίας: Αυτό θα θυμίζει το μεγάλο φαγοπότι.». Αν αυτά ισχύουν –και δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω την εγκυρότητα της Ελευθεροτυπίας- τότε αναδεικνύεται η πολιτική προσωπικότητα του αρκά αντάρτη. Αυτοδηλώνεται έτσι, ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός του, αφού χρησιμοποιεί τα blogs ως βήμα του πειρατικού του μανιφέστο και στην πρώτη ευκαιρία τα απαρνείται. Παραφράζοντας τα δικά του λόγια, γράφω: «Τέτοιες δηλώσεις φανερώνουν την αγωνία ανθρώπων που μάχονται με όποιο αντάλλαγμα να κρατηθούν στην επικαιρότητα» και προσθέτω «γιατί το κόμμα τους, τους έχει στο περιθώριο». Είναι εξίσου υποκριτικό να κατηγορείς μια όποια συνεργασία μεταξύ κομμάτων, όταν εσύ ο ίδιος έχεις γαλουχηθεί και ενηλικιωθεί με κομμουνιστικά πιστεύω και μεταπηδάς στο αντίθετο ιδεολογικό άκρο. Είναι εξίσου υποκριτικό, να θεωρείς τον αρχηγό της παράταξής σου «φεουδάρχη» και το κόμμα μέσω του οποίου εκλέγεσαι «φατρία» και να αποδέχεσαι το ζυγό, χωρίς να παραιτείσαι. Ο Π. Τατούλης κινδύνευε να απωλέσει η αλήθεια του την όποια διαπραγματευτική της ισχύ και κατάφερε να την αυτοοφοπλίσει.

Κλείνω με τα λόγια ενός πραγματικού κομμουνιστή, τον Κ. Βάρναλη και μ' αυτά κάνω ένα τσιγάρο και πάω για ύπνο. Καλή σας νύχτα..

«Όποιος είναι στα πράματα φοβάται την αλλαγή κι ο πεσμένος την αποθυμάει και την ετοιμάζει με κάθε τρόπο. Ο κοσμάκης στέκεται στη μέση και πλερώνει τα σπασμένα. Το ίδιο δυστυχεί και με τα παράνομα και με τα νόμιμα καθεστώτα και με την τυραννία και με τη λεφτεριά. Για να μην καταλαβαίνει και να μην αντιστέκεται, του λέτε ψέματα και τόνε φοβερίζετε. Είναι λαοί, που ζούνε στα δάση, δεν έχουνε νόμους, τρώνε τις ψείρες τους, όμως αγαπάνε τη λευτεριά τους. Βάρβαροι λαοί! Εμείς ζούμε στην ωραιότερη πολιτεία του κόσμου, έχουμε τους σοφότερους νόμους, δεν τρώμε τις ψείρες μας κι αγαπάμε τους κατεργαρέους που μας τρώνε.»







Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης