Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς...

Στην παλιά καλή Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, ήταν αδύνατον για το ίδιο άτομο να συνδυάσει τρία γνωρίσματα: πεποίθηση (πίστη στην επίσημη ιδεολογία), ευφυΐα και εντιμότητα. Εάν πίστευες και ήσουν ευφυής, δεν ήσουν έντιμος. Εάν ήσουν ευφυής και έντιμος, δεν ήσουν πιστός. Εάν ήσουν πιστός και έντιμος, δεν ήσουν ευφυής Στην σύγχρονη κακή Δημοκρατίας της Ελλάδας, ισχύουν ακριβώς οι ίδιοι συνδυασμοί, με την μόνη διαφορά ότι ελλείπει η όποια ιδεολογία και συνακόλουθα το όποιο άλλοθι στην διάπραξη αδικοπραξιών. (Εν τη απουσία των πολιτικών ιδεολογιών, όπου «πίστη», μπορείτε να εννοήσετε την πίστη στο θεσμό του γάμου ή την πίστη σε κατευθυντήριες ρήσεις, όπως «σεμνά και ταπεινά».). Και μοιάζουν να γνωρίζουν καλά αυτές τις συνδυαστικές οι τωρινοί –αλλά και οι προκάτοχοί τους- άρχοντες, που νομίζουν ότι περιγελούν την κυρίαρχη «ιδεολογία» περί σεμνότητας και ταπεινότητας, αλλά απλούστατα ενδυναμώνουν τον έλεγχο που τους ασκεί. «Η εξουσία, που όλοι την κυνηγούν, είναι δυσκολομεταχείριστη και κάνει όσους την αγαπούν να παραφρονούν. Μοιάζει με τις ερωμένες που προκαλούν την αγάπη, όμως καταστρέφουν τους εραστές τους», είπε ο Ισοκράτης και σίγουρα η ρήση αγνοείται από υπουργούς που επιδεικνύουν εκτός από περισσή αλαζονεία και περιουσία . Και μοιάζουν, εκτός από τα προαπαιτούμενα της παιδείας, να μην έχουν και την δέουσα ηθική. «Άρχων κοσμεί σ' αυτόν» (Όταν κυβερνάς, να φροντίζεις οι πράξεις σου ν' αποτελούν κοσμήματα) είπε ο Πιττακός, ενώ εκείνοι πατάσσουν κάθε ηθικό φραγμό και πατώνουν σε πολιτικό βούρκο. Και έτσι, ο Βασιλιάς παραμένει Μαρμαρωμένος..
Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης