Όπως λέμε για ποιόν χτυπά η καμπάνα.
Είναι σαφέστατο το μήνυμα αυτού του συμβάντος. Ασφαλώς και δεν ήταν στόχος της ιστορίας αυτής ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τόσο ακραία κίνηση δεν συμβαίνει σε ένα ήπιο και ειρηνικό άνθρωπο που δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν. Αντίθετα η τοπική κοινωνία είχε από χρόνια τώρα προσεισμικές δονήσεις, που προφανώς οδήγησαν σε αυτή την κίνηση ύστατης απαξίωσης. Τέτοιου είδους πράξεις λειτουργούν σαν πυρηνική έκρηξη. Διατηρούν την ανάμνηση τους με τοξική δράση που διατηρείται στο χρόνο. Δεν ρεζιλεύεται κανείς. Λαμβάνεται όμως ένα μήνυμα και αναμφίβολα αυτή τη στιγμή θα αξιοποιηθεί, καθώς μία τέτοια κίνηση είναι πολύ πιο δυνατή από 100 καταλήψεις.
Δυστυχώς είναι εμφανές ότι ενώ το Καποδιστριακό και το Αριστοτέλειο κατάφεραν να μπουν μέσα στα 500 καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου, άλλα Πανεπιστήμια αποτυγχάνουν παταγωδώς να κρατήσουν ακόμα και αυτή την αξιοπρέπεια τους. Κύρια αιτία για τέτοιες καταστάσεις είναι η αδιαφορία των αρμοδίων για τα αιτήματα των φοιτητών τους. Ίσως αυτό το ντροπιαστικό συμβάν να τους θυμίσει ότι κανένας τους δεν είναι βασιλιάς και ότι θα πρέπει να εξετάζουν με προσοχή τα προβλήματα του Πανεπιστημίου τους πριν αυτά μεταλλαχθούν σε ιπτάμενες κυλότες.
Ειρήνη Χριστοδούλου