Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Μια ζωή ΑΕΚ, αλλά...


‘Αιντε, παιδιά, λίγο ακόμη και η ΑΕΚ θα παλεύει πια για την παραμονή της στην κατηγορία… Τις πταίει; Εδώ, κατά τα φαινόμενα, συμβαίνει αυτό που συνέβη και την περίοδο ’93-’94, όταν ο κατά τα λοιπά εκλεκτός κύριος Μπάγιεβιτς, μεσούντος του πρωταθλήματος είχε αρχίσει τα ήξεις αφίξεις γύρω από το αν θα έφευγε τελικά με προορισμό το λιμάνι, ή αν θα παρέμενε στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, διαταράσσοντας την ψυχική συνοχή και ηρεμία των παικτών.

Οι τσιριμόνιες του Σερβοέλληνα προφανώς βρήκαν μιμητή στο πρόσωπο του κυρίου Νικολαΐδη, ο οποίος έσπευσε να μας ενημερώσει από μήνες πριν για την επικείμενη αποχώρησή του από τη θέση του προέδρου τον… Μάιο.

Μήπως φταίει ο Δώνης για τα χάλια της ομάδας; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Εκείνο που σίγουρα φταίει (ή που φταίει σε μεγάλο βαθμό, αν αγαπάτε), είναι πως για μια φορά ακόμη η ΑΕΚ είναι σκορποχώρι, ακέφαλη ουσιαστικά, παρά τα όσα περί του αντιθέτου διατείνεται ο Ντεμίνιο! Ο Δώνης, ερχόμενος στην ΑΕΚ, ουσιαστικά έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά, παίζοντας κορώνα-γράμματα το μέλλον του σαν προπονητής, αφού, αν αποτύχει, θα «υποβιβαστεί» σ΄ εκείνη την κατηγορία των Ελλήνων τεχνικών οι οποίοι, δίκαια ή άδικα, αναλαμβάνουν εργολαβικά περίπου να κοουτσάρουν είτε τριτοκλασάτες ομάδες της Super League, είτε ομάδες της Β’ Εθνικής, με τους προπονητικούς τους ορίζοντες αυστηρά καθορισμένους.

Όμως –πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, και γνώσεις τεχνικές περί το ποδόσφαιρο δεν έχω- η βασική αιτία για το κακό χάλι της φετινής ΑΕΚ θα πρέπει να αναζητηθεί στην παντελή έλλειψη μιας στιβαρής διοίκησης, ικανής να εμπνεύσει έστω και τον στοιχειώδη σεβασμό στο συνωθύλευμα των παικτών-μισθοφόρων, των οποίων κύριο μέλημα και κύρια έγνοια είναι να μπαίνουν τα (οφειλόμενα προς αυτούς) όβολα στην μπούνκα. Η ΑΕΚ ΕΙΝΑΙ ΑΚΕΦΑΛΗ! Κι αυτό «περνάει» ως φαίνεται στους παίκτες, και γι’ αυτό παίζουν μπάλα επιπέδου αλάνας (ή και χειρότερο). Αν ήθελες να φύγεις από το πόστο του προέδρου, κύριε Ντέμη, ας έβγαινες να το πεις τον Μάιο του 2009, κι όχι τον Μάιο του… 2008. Με αυτή σου την ενέργεια το μόνο που κατάφερες είναι να τρώσεις την υστεροφημία σου, κι είναι κρίμα γιατί, σε γενικές γραμμές, έχεις προσφέρει στην ομάδα, σε εποχές που άλλοι άκουγαν ΑΕΚ, κι έπαιρναν μαύρο δρόμο.

Α. Μιαούλης