Η αντίστροφη μέτρηση για το νέο πλανητάρχη ξεκίνησε

Η 4η Νοεμβρίου πλησιάζει. Απειλητικά για τον Τζον ΜακΚέιν, πανηγυρικά για τον Μπαράκ Ομπάμα. Ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, που όμως γίνονται με πολύ μικρούς αριθμούς δείγματος και πολύ ψηλά επίπεδα καχυποψίας. Γιατί, όπως εύστοχα υποδεικνύουν αρκετοί πολιτικοί αναλυτές, που γνωρίζουν καλά τις πραγματικότητες των ΗΠΑ, είναι πολύ πιο εύκολο για έναν Αμερικανό να δηλώσει στο τηλέφωνο ότι θα ψηφίσει κάποιον μαύρο, παρά να το κάνει στην κάλπη.

Αν και ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Μπαράκ Ομπάμα φαίνεται να προηγείται ξεκάθαρα στις δημοσκοπήσεις και οι Ρεμπουπλικανοί αντίπαλοί του τον κατηγορούν ότι αντί προεκλογικές ομιλίες βγάζει πανηγυρικούς λόγους, το αποτέλεσμα είναι αυτή τη στιγμή αβέβαιο, καθώς το εκλογικό σύστημα της χώρας, σε συνδυασμό με το γεγονός πως δύσκολα μπορεί να είναι αντιπροσωπευτική μια δημοσκόπηση που αφορά 130 εκατομμύρια ψηφοφόρους, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια σιγουριάς.

Η οικονομική κρίση

Η διεθνής οικονομική κρίση έχει προ πολλού ξεφύγει από τη Wall Street και, όπως χαρακτηριστικά λένε οι Αμερικανοί, έχει πλέον διεισδύσει για τα καλά στη Main Street, δηλαδή στην «αληθινή» οικονομία. Εκατοντάδες άνθρωποι χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους και η ζωή στις ΗΠΑ έχει ακριβύνει τόσο πολύ, που υπεύθυνοι ενεχυροδανειστηρίων ισχυρίζονται ότι απέκτησαν πλέον τακτικούς πελάτες που τους πάνε τα χρησιμοποιημένα DVDs τους για να πάρουν μερικά δολάρια για πετρέλαιο ή τα χρυσαφικά τους με αντάλλαγμα χρήματα για πάνες των μωρών και το λογαριασμό του ρεύματος. Και η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει προσδώσει πρόσωπο και πολιτική ιδιότητα στον υπαίτιο αυτής της κατάστασης: Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, απερχόμενος Ρεμπουπλικανός Πρόεδρος.


Ο Τζον ΜακΚέιν, συνεπώς, έχει να πολεμήσει, εκτός από τον Μπαράκ Ομπάμα και ό,τι αυτός πρεσβεύει, και την ίδιά του την κομματική ταυτότητα, ώστε να αποστασιοποιήσει τον εαυτό του όσο περισσότερο γίνεται από τον άνθρωπο που θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους χειρότερους κατοίκους του οβάλ γραφείου. Η εμμονή του με τους τρομοκράτες και τους πολέμους, μπορεί να βρίσκει πρόσφορο έδαφος στους υπερβολικά συντηρητικούς υπερ-εθνικιστικούς κύκλους, αλλά σίγουρα δεν μαγνητίζει τους αναποφάσιστους, την ψήφο των οποίων θα κρίνουν τα εσωτερικά ζητήματα. Μάλιστα, φαίνεται ότι από κάποιο σημείο και μετά έχει γυρίσει μπούμερανγκ, καθώς γνωστή διαδικτυακή σελίδα που προάγει την ισλαμική τρομοκρατία, έγραψε χαρακτηριστικά ότι «η Αλ Κάιντα οφείλει να υποστηρίξει τον ΜακΚέιν στις εκλογές»! Ο Γερουσιαστής ΜακΚέιν, τόσους μήνες μετά που έλαβε το κομματικό χρίσμα, συνεχίζει να αναζητά απελπισμένα ισορροπίες. Από τη μία αγωνίζεται να πείσει ότι παραμένει πιστός στα ρεμπουπλικανικά ιδανικά, τα οποία υποτίθεται ότι προήγαγε και προστάτευε επί οκτώ τρομακτικά, για τον πλανήτη, χρόνια ο Τζορτζ Μπους και από την άλλη να πλασάρει ένα νέο πρόσωπο για το κόμμα, με σαφέστατα καλύτερη οικονομική πολιτική και έτοιμες λύσεις στα προβλήματα.


Το βάρος της Σάρα

Στην προσπάθειά του αυτή, δεν φαίνεται να συμβάλλει θετικά η συνυποψήφιά του, για το αξίωμα της Αντιπροέδρου, Σάρα Πέιλιν, η οποία, όπως αφήνουν να νοηθεί διαρροές από το στρατόπεδο των Ρεμπουπλικανών, έχει μετατραπεί από το μεγαλύτερό του πλεονέκτημα, στο χειρότερό του βάρος.
Η Πέιλιν, η οποία εισέβαλε σαν σίφουνας στην Ουάσινγκτον, παρά την αρχική θετική ανταπόκριση που λάμβανε, έχει πλέον υποπέσει σε τόσες γκάφες, που έχει χάσει κάθε ίχνος σεβασμού και εκτίμησης, όχι μόνο από τους αντιπάλους, αλλά και από αρκετούς Ρεμπουπλικανούς ψηφοφόρους. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι γνωστή, σατιρική ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, έγραψε χαρακτηριστικά ότι γιόρτασε την υποψηφιότητά της για Αντιπρόεδρος «έχοντας ωορρηξία», ούτε το γεγονός ότι είναι χιλιάδες οι νέοι που φρόντισαν να αποτελέσουν μέρος του γκρουπ στο facebook «I have more foreign policy experience than Sarah Palin» (έχω περισσότερη διπλωματική εμπειρία από τη Σάρα Πέιλιν). Πλέον, γύρω από το όνομά της, πλανάται η ιδέα ότι ακολουθεί δική της ατζέντα, με σκοπό την προσωπική πολιτική της ανέλιξη, αφού θεωρεί το ενδεχόμενο εκλογικής νίκης στις επερχόμενες εκλογές απομακρυσμένο.

Μεταξύ άλλων γκαφών, η Πέιλιν έχει πιαστεί στα πράσα να μην μπορεί να περιγράψει τα καθήκοντα του Αντιπροέδρου και να δημιουργεί ολόκληρες αλυσίδες αντιφάσεων. Οι δε θέσεις της είναι κάτι περισσότερο από συγχυσμένες. Για παράδειγμα, θεωρεί τους ακραίους αριστερούς τρομοκράτες, αλλά δεν θεωρεί τρομοκράτες αυτούς που βομβαρδίζουν κλινικές εκτρώσεων! Ανθυποψήφιος της είναι ο Τζον Μπάιντεν, ένας από τους πιο έμπειρους Γερουσιαστές, ο οποίος ηγείται και της Επιτροπής Εξωτερικών της αμερικανικής Γερουσίας. Το γεγονός πως η Αλάσκα βρίσκεται πιο κοντά στη Ρωσία από τη δική του πολιτεία, δεν φαίνεται ότι πείθει τους Αμερικανούς ότι η Πέιλιν έχει περισσότερη διπλωματική εμπειρία από αυτόν και σε περίπτωση που ο 72χρονος ΜακΚέιν δεν μπορεί πλέον να ασκήσει τα καθήκοντά του, δεν είναι ακριβώς ειδυλλιακό το σενάριο να βρεθεί Πλανητάρχης.

Το αμετάβλητο ταμπεραμέντο του Μπαράκ Ομπάμα

Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Τζο Κλάιν στο περιοδικό «Time», «ο Ομπάμα 'άνθισε' κατά την προεκλογική περίοδο, λόγω του αμετάβλητου ταμπεραμέντου του και της ποιοτικής συνέπειας των αποφάσεών του».
Ο Γερουσιαστής του Ιλλινόις μπήκε στο παιγνίδι για να κερδίσει, παίρνοντας σημαντικά ρίσκα, τα οποία φαίνεται ότι απέδωσαν και τώρα είναι έτοιμος να παραλάβει τα κέρδη του. «Έμαθε να εμπιστεύεται το ένστικτό του», δήλωσε στενός του συνεργάτης. Ο ίδιος, εξήγησε στο δημοσιογράφο του «Time» ότι συνειδητά επιλέγει να απευθύνεται στον αμερικανικό λαό ως ενήλικες, παρά να παίζει πολιτικά παιγνίδια μαζί τους. Σε γενικές γραμμές, ο Ομπάμα με τη στάση του έφερε την αλλαγή που υπόσχεται στον αμερικανικό λαό σε πολλά επίπεδα, πριν καν φθάσει η 4η Νοεμβρίου.

Η πρωτοτυπία του από μόνη της, μπορεί να αποτελεί πηγή σκεπτικισμού για κάποιους, αλλά σίγουρα φέρει ελπιδοφόρα μηνύματα για αρκετούς άλλους.
Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ο πρώτος υποψήφιος στην ιστορία των ΗΠΑ που αξιοποίησε τις πλήρεις δυνατότητες του διαδικτύου, βρίσκοντας έτσι ένα νέο, απάτητο μονοπάτι για επαφή με το κοινό. Μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή, ο Δημοκρατικός υποψήφιος πήγε να δει όλους αυτούς που δεν πήγαν από μόνοι τους να τον δουν. Η δε στρατηγική του να δέχεται δωρεές ύψους πέντε και δέκα δολαρίων, μέσω της ιστοσελίδας του, (υπολογίζεται ότι μάζεψε γύρω στα τρία εκατομμύρια δολάρια μόνο από φοιτητές) έκανε τον απλό πολίτη να αισθάνεται ζωντανό μέρος της καμπάνιας του, παρά παραλήπτης της.

«Η ευρύτερη οικονομική ατζέντα του Μπαράκ Ομπάμα, με αλλαγές στην υγεία, επενδύσεις σε αναπτυξιακά έργα και μεγάλη ώθηση στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, αποτελούν σημαντικές λύσεις στα μεγάλα προβλήματα των καιρών μας», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Φάρεντ Ζακάρια του «Newsweek». «Δεν είναι ριζοσπαστικές, αλλά ούτε και περιορίζονται από το φόβο να χαρακτηριστούν φιλελεύθερες», προσθέτει. Ο Γερουσιαστής του Ιλλινόις παρουσιάζεται ανθρωποκεντρικός υποψήφιος, αντιλαμβανόμενος πλήρως ότι ο αμερικανικός λαός τρομοκρατείται πολύ περισσότερο από την ιδέα να μην μπορεί να πάρει το παιδί του στο γιατρό, παρά από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Σε αντίθεση με τον ΜακΚέιν, ο Ομπάμα δεν θέλει να πετάξει τη Ρωσία έξω από τους G8, να εκδικηθεί την Κίνα γιατί είναι κομμουνιστική χώρα με καπιταλιστική συμπεριφορά και να βομβαρδίσει όλη τη Μέση Ανατολή εκτός από το Ισραήλ, αλλά αντιθέτως προτιμά να λύνει τα προβλήματα της χώρας του μέσω της διπλωματικής οδού, όπου αυτό είναι δυνατό. Θεωρεί τον πόλεμο στο Ιράκ ένα πείραμα που απέτυχε και δεσμεύτηκε να το αποστρατιωτικοποίηση πλήρως ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή του, μεταφέροντας τα στρατεύματα στο πραγματικό πεδίο μάχης του Αφγανιστάν. Και μόλις τρεις μέρες πριν την καταμέτρηση των ψήφων, το 9% με το οποίο προηγείται, δείχνει ότι αυτά είναι τα υλικά που διαμορφώνουν το νέο αμερικανικό όνειρο...

Μικαέλλα Λοΐζου