Κυριακή 3 Μαΐου 2009


Καλό μήνα νεοέλληνα μαλάκα.
Συ που αναζητάς την ευχαρίστηση στην ευκολία και σε φωτιές που δεν καίνε, τι έκανες πάλι σήμερα; Αναζήτησες ξανά χώρο να πλασάρεις τη γλοιώδη παρουσία σου...
Και βρήκες το facebook έμαθα και απεκδύθηκες όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα σου, παρουσιάζοντας το προσωπείο που επιθυμείς. Έτσι, δεν θα γοητεύσεις ποτέ συστημικέ δημοσιογράφε, παροικούντα της παρτόλας κρατικής τηλεόρασης. Βγες στη βροχή, άσε το χρώμα του μαλλιού σου να ξεβάψει και να πάρει το πραγματικό χρώμα που καταδηλώνουν τα γένια σου. Άφησε το νερό της να ξεπλύνει τη λίγδα από το πληκτρολόγιό σου. Όχι τύπε του γυαλιού δεν θα σου πω το εύκολο ότι εγώ σε πληρώνω. Θα σου γράψω όμως κάτι άλλο.. Υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή που διαχωρίζει τους άντρες από τα αντρίκελα και εσύ πάντα θα διαλέγεις τη μεριά των δεύτερων. Εκείνων των αγάμητων θυτών, των όποιων προσπαθούν να ιάνουν τον κομπλεξισμό τους από την απουσία τρόπου ανεύρεσης ερωτικής συντρόφου την εποχή που έπρεπε και που τώρα ετεροχρονισμένα, μοιράζουν προσκλήσεις για δείπνα και καφέδες άνευ συζύγου, κρυπτόμενοι στα εισερχόμενα μηνύματα μιας διαδικτυακής επαφής. Σου γράφω, όχι για να εκλάβεις κάποιο μήνυμα, αλλά για να σκεφτείς πως θα ένιωθες αν κάποιος απευθυνόταν στη μάνα σου ή στη σύζυγό σου με υπονοούμενα, όπως εσύ μετ’ επιμονής πράττεις. Το ερώτημα τίθεται ρητορικά, γιατί την απάντηση τη ξέρω. Εκείνο που εσύ δεν ξέρεις είναι την αρνητική θέα και την ασχήμια που επιφέρει η κατάρρευση της εικόνας ενός Άντρα και η αυτόματη αναίρεση του δικού σου αντρικού -έστω κατ’ όνομα- τίτλου. Ξέρω ότι δεν θα μπει ποτέ το φως του πρωινού στη ψυχή σου, αφού άλλη πρωινή σε επηρεάζει και όχι η διαύγεια. Βρες όμως τον τρόπο και απευθύνσου όπως πρέπει σε μία Κυρία. Ειδάλλως, θα επανέλθω μόνο με το όνομά σου. Δεν είναι απειλή. Είναι δέσμευση στην υπογραφή μου.

Με ανύπαρκτη εκτίμηση κα.. μηδενική ανοχή,
Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης