Τα polls και οι πόλοι..

Την επόμενη των εκλογών ώρα, οι πάντες μίλησαν για την ήττα του δικομματισμού. Δεν γνωρίζω αν λανθάνουν ή εθελοτυφλούν, αλλά διαπράττουν μία παράφραση του όρου της ήττας. Ο διπολισμός νίκησε για άλλη μια φορά και κατέδειξε...
τη διπολική φύση μας. Θα μπορούσαμε να αναφερόμαστε στην ήττα του, όταν οι απέχοντες στρέφονταν στα μικρά κόμματα και όχι στη ξαπλώστρα. Τα δύο μεγάλα κόμματα μπορούν να θριαμβολογούν και να δηλώνουν, δίχως να χαρακτηρίζονται ως υπερφίαλα, πως για άλλη μια φορά κέρδισαν. Η συναισθηματική επιρροή που ασκούν στο νεοέλληνα είναι μάλλον ανεξίτηλη. Είναι ακριβώς το ίδιο και εξίσου καταδυναστευτικό, να πείθεις μια μάζα να σε ψηφίσει και ενώ τη δυσαρεστείς, με το δέσιμο το οποίο έχεις καταφέρει, να την αναγκάζεις να μην ασκήσει το ύψιστο δικαίωμα ελευθερίας του κάθε πολίτη και έτσι η νίκη σου να μοιάζει σημαντικότερη. Δεν κατέχω καλά τους όρους του ποδοσφαίρου, γιατί ποτέ δε μου άρεσε. Θεωρώ χάσιμο χρόνου, τόσο να το παρακολουθείς όσο και να το παίζεις. Θα χρησιμοποιήσω όμως ένα άλλο παράδειγμα που είναι πιο κοντά στο κάθε αναγνώστη και ενίοτε χρησιμοποιείται τόσο για τη πολιτική, όσο και για τη μπάλα. Μια «ωραία ημέρα» διαπιστώνεις ότι η γυναίκα σου σε απατά. Μόλις το συνειδητοποιήσεις –συνήθως τελευταίος από όλους- τη χωρίζεις, αλλά αυτοευνουχίζεσαι και δεν έχεις τη διάθεση να πας με άλλη γυναίκα και ούτε τα ψυχικά περιθώρια να ξαναπροσπαθήσεις, με το φόβο ότι θα ξαναπληγωθείς. Έτσι, ή στρέφεσαι σε μοναστήρι ή επιλέγεις μια ασεξουαλική συμπεριφορά και καλύπτεις όπως μπορείς το κενό από άλλες ανθρώπινες δραστηριότητές σου. Δίνεις έτσι το δικαίωμα στη σύζυγο να μιλά για στιγματισμό της ζωής σου από εκείνη και να υπερηφανεύεται πως ήταν αυτή η μία και μοναδική γυναίκα της ζωής σου. (Για να μη κατηγορηθώ για φυλετικό ρατσισμό, μπορείτε να αντιστρέψετε τα γένη του απατημένου και του μοιχού. Με όποιο γένος και αν εσείς ρολάρατε, το ρόλο του μοιχού θα τον δώσετε στα δύο μεγάλα κόμματα).
Την επόμενη των εκλογών ώρα, οι πάντες μίλησαν για την ήττα των exit polls. Δε γνωρίζω αν λανθάνουν ή εθελοτυφλούν, αλλά δίδουν μία ασυλία στις εταιρείες δημοσκοπήσεων με το εύκολο καταλογισμό του «λάθους» και μοιάζουν εκείνοι να είναι τελικά οι αφελείς. Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων οφείλουν την ύπαρξή τους στο κ. Λαλιώτη και την ευημερία τους στο κ. Ρουσόπουλο. Αφής στιγμής ο ένας πόλος αναμενόμενα κέρδιζε, όφειλαν να δώσουν ένα φιλί ζωής στον έτερο. Εξάλλου, είναι πολλά τα χρήματα που κέρδισαν από το ανήσυχο κυβερνών κόμμα. Του έδειξαν ότι εύκολα του στερούν το οξυγόνο και εξίσου εύκολα του δίνουν παράταση. Κέρδισαν έτσι την περαιτέρω καθοδήγηση του πολιτικού συστήματος και όχι την καταχώρησή τους σε απλά δίστηλα εφημερίδων, όπως συμβαίνει σε χώρες που σέβονται το κοινοβουλευτισμό. Μοιάζει τώρα να δούμε πως θα εκμεταλλευτεί αυτό το «έντεχνο φιλί» η Νέα Δημοκρατία.

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη